Fino alla fine

Sei nato camminando per terra

e con la testa fra le nuvole

a volte hai ragione a volte hai torto

ma il tuo cuore rimane quello di sempre

il tuo percorso nel mondo

è stato come un ombra nel vento

come un viaggiatore nel universo

come un lupo solitario

Nessuno può fermare il tempo

passa veloce come un sogno

che non ricordi più nel mattino

inutile gridare nella notte

nessuno può sentire il tuo urlo

persino l'amore è spesso cieco e sordo 

a volte come un coltello che taglia in profondità

le sue ferite non guariscono mai

Faresti meglio crederci 

non si può tornare più indietro

perché aspettare il giorno dopo

la strada da percorrere è ancora lunga

conosci il gioco, conosci le regole

non mostrare la tua paura

l'unica via da seguire 

combattere fino alla fine.

(V)

Kingdom Come - Twilight Cruiser

Mi piace guardarti

Mi piace guardarti

durante il giorno, durante la notte

con l' estate, con l' inverno 

sotto la pioggia, sotto il sole

Vedo la tua bellezza straripante 

che penetra i nubi di nebbia velata

come una ninfa marina che emerge dall'acqua

sin dalla notte dei tempi.

Di sicuro, non potevi nascere diversamente.

(V)

_______________

foto: gondole nella nebbia

Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη

Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη

Καλά Χριστούγεννα και καλή χρονιά! Εγω σ’ αγαπώ και πιστεύω σε εσένα ότι υπάρχεις! Πιστεύω στο Πνεύμα των Χριστουγέννων! Αλλα θα ήθελα να σου κάνω μια ερώτηση. Γιατί κανένας δεν πιστεύει στην τάξη ότι υπάρχεις; Είμαι η μόνη που πιστεύω. Δεν καταλαβαίνω. Αφού υπάρχεις! Τα πράγματα που δεν βλέπεις είναι αληθινά! Μα γιατί δεν πιστεύουν; Τέλος πάντων. Δεν με πειράζει. Εγω πιστεύω με ολη μου την καρδιά! Φέτος τα πήρα όλα 10 στο 1o τρίμηνο. Τώρα θα είναι μάλλον το τελευταίο δώρο που θα μου κάνεις. Θα ήθελα να μου πάρεις εάν θέλεις και μπορείς κι αν ήμουν καλό παιδί φέτος, εργαστήριο με τα Blidos Minies η τα αυτοκόλλητα που τα ζωγραφίζω τα Gelarty. Ένα από τα δυο. Όποιο θέλεις εσύ να μου πάρεις. Αν μπορείς πάρε μου και τα δυο αλλιώς μόνο το ένα. Δεν με πειράζει. Και στο τζάκι έχω βάλει κατι γλυκίσματα. Αν θέλεις πάρε ένα να γλυκαθείς!

Σ΄αγαπώ πολύ Άγιε μου Βασίλη!

Είσαι ο καλύτερος!

Νικόλ.

Καλή Χρονιά σε όλο τον κόσμο!

Και ιδιαίτερα σε σενα Νικόλ. Τα ονειρα και οι επιθυμιες σου να γινουν πραγματικοτητα. Και να εισαι βεβαιη πως οτι πιστευουμε υπαρχει!

Το τραγούδι της μοναχικής κοπέλας

Εκείνη με γλυκύτητα αγκάλιαζε το παιχνίδι της
Πριν το καταστρέψει
Κι είχε μια λαχτάρα
Μα δεν ήξερε ποια, δεν ήξερε ποια

Επειδή ήταν μοναχική
Και κατάξανθα ήταν τα μαλλιά της
Και τα χείλη της κατακόκκινα σαν το κρασί
Όποιος έπινε από αυτό το κρασί
Ποτέ πια δεν μπορούσε να γίνει ευτυχισμένος

Μα κάποιος την άνοιξη είπε:
«Βλέπω ότι κι εσύ νιώθεις πόνο και χαρά»
Και μάζεψε για κείνη χίλια τριαντάφυλλα
Μα κείνη την καρδιά του έκανε κομμάτια

Επειδή ήταν μοναχική 
Και κατάξανθα ήταν τα μαλλιά της
Και τα χείλη της κατακόκκινα σαν το κρασί
Κανένα στόμα δεν μπορούσε να φιλήσει
Κι έτσι παρέμεινε μόνη

Τι άλλο πια απέμενε από την ζωή της
Ένα τραγούδι, που κανείς δεν τραγουδούσε
Ακόμη κι ο Άγιος Πέτρος την άφησε να περιμένει
Για δυο αιωνιότητες

Επειδή ήταν μοναχική
Και κατάξανθα ήταν τα μαλλιά της
Και η καρδιά της σαν μια πέτρα νεκρή
Εκείνος αναφώνησε: «Ελα φτωχό μου παιδί
άλλο δεν πρέπει να μείνεις μόνη»

(Μετάφραση - Velvet)
_______________

"Το τραγούδι της μοναχικής κοπέλας" είναι ένα τραγούδι του Γερμανού συνθέτη Werner Heyman σε στίχους Robert Gilbert.

Το τραγούδι ακούγεται στη ταινία "Μανδραγόρας" του Hildegard Knef και κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 1952 ως το πρώτο single, στην Polydor. Το 1984 ηχογραφήθηκε από την γερμανίδα τραγουδίστρια  Νίκο για το άλμπουμ της "Camera Obscura". 

Una felicità possibile

Ormai la città è tutta mia
e mi sono lasciato a condurrmi
con una leggera brezza dello scirocco
lungo nei vicoli silenziosi

Camminando attraverso campi deserti 
perdersi nel labirinto tra le calli strette
nei sottoporteghi, sulle salizade, nei campielli
e ritornare allo stesso punto di partenza

Salire lentamente i gradini sui ponti
era come sollevarsi sulle ali, pronto a volare 
ed ogni tanto soffermarsi ad ammirare 
lo splendore della bellezza ovunque

Scoprire quel misticismo arcaico della città
nascosto negli splendidi palazzi, nelle facciate delle chiese
e poi seguire l'ondeggiare delle gondole passanti
alle ultime luci crepuscolari

Da qualsiasi parte si svoltava
si respirava aria umida e salmastra   
un sapore di vino vecchio passito 
rimescolato con l' acqua torbida dei canali

Ma tutto questo 
era già una felicità possibile.
Un piacere di vivere sereno 
in questa beltà eterna ed ambigua.
(V)

___________
Video - Venezia