13/04/13

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ – Ένας άνθρωπος μόνος




Η άλλη λύση
Κανείς δεν σκέφτηκε την έπαρση
που κρύβει ένα μαρτύριο
και τι σκληρή απαιτεί
ταπείνωση κι αυτοθυσία
από αδύναμους ανθρώπους σαν κι εμάς.
Όλοι κατανοούμε βέβαια το άδικο
της χλεύης και του διασυρμού
της προδοσίας.
Όμως αντί για σταύρωση θεαματική
κι ιδίως αντί γι’ ανάσταση
εν αμφιβολία
γιατί να μη διαλέξεις ένα τέλος
όπως έζησες, μοναχικό
γενναίο κι ευσύνοπτο
και υψηλό και δωρικό
κι αδιαμφισβήτητο;
Μια τέτοια αυτόχειρ λύση
θα’ ταν για λίγους από μας μια προτροπή
κι ευεργεσία για τους υπολοίπους
καθώς θα τους στερούσε πάσα ελπίδα
μα και τον τρόμο κρίσης
για μια μέλλουσα ζωή.
«Ο άνθρωπος μόνος» 2009 (Κέδρος)

Είμαστε άνθρωποι πικραμένοι.
Μεγαλώσαμε και είμαστε πολύ πικραμένοι
Δεν μας παρηγορεί η υγεία:
μια πλήξη πια, υγιείς εμείς
μόνο για να την ευχόμαστε στους συνανθρώπους.
Δεν μας παρηγορούν τα χρήματα:
έχουμε τόσα
που μπορούμε και να τα αγοράσουμε.
Δεν μας παρηγορούν ούτε τα σώματα:
μας παραδίδονται αφειδώς
γιατί το σφρίγος πάντοτε
ποθούσε τη σοφία.
Είμαστε άνθρωποι πικραμένοι.
Μεγαλώσαμε και είμαστε πολύ πικραμένοι.
Αυτό μονάχα μας παρηγορεί.
«Στα Ξένα» 2001 (Κέδρος)

Ερωτική διαθήκη
«Αφού λοιπόν ο νεκρός δεδικαίωται
τώρα σας λέω πως είχα τσέπες
στο γυμνό μου δέρμα.
Στην ανακομιδή στα τρίχρονα
όλοι εσείς που ‘χατε νταραβέρια με το σώμα μου
σύρτε τη λήθη σας μέχρι το λάκκο
θα βρείτε κει κομμάτια γλώσσας χείλη
κραυγές χνούδια λαιμών κοντές ανάσες
ελάτε να σκυλέψετε με τη σειρά σας
ό,τι σας σκύλεψα είναι άθικτο σας περιμένει
έχω μια μουσική για σας από τα πλήκτρα των δοντιών
ελάτε
τ’ αρπαχτικά σας δάχτυλα καυτά να νιώσω
για τελευταία φορά στα κόκαλά μου».

Ο πατέρας δεν πίνει στους ουρανούς
Χθες είδα πάλι στον ύπνο τον πατέρα. Καθόμασταν οι δυο μας σ' ένα τραπέζι με καρό τραπεζομάντιλο. Κάποιος μας έφερε δυο ποτηράκια και κρασί. - Είσαι καλά; του λέω. - Καλά, καλά, και μου 'πιασε το χέρι. - Άντε, στην υγειά σου, είπε. Σήκωσε το ποτήρι, τσούγκρισε και το άφησε πάνω στο τραπέζι. - Δεν πίνεις; ρώτησα. - Εσύ να πιεις απάντησε. Εγώ δε θέλω να ξεχάσω.
«Πεταμένα Λεφτά» 2005 (Κέδρος)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ (1955-2011)
Ένας σεμνός άνθρωπος και ποιητής που χάθηκε πρόωρα
Η ποίηση του ρεαλιστική, γυμνή, μοναξιασμένη, γεμάτη από την ανθρώπινη μελαγχολία και τη φθορά του σώματος την βεβαιότητα

 ____________________
ΥΓ.
Ένας κάποιος μικροπρεπής ……
Αφου "τράβηξε" πρώτος «το καρό τραπεζομάντιλο από το τραπέζι»
που καθόταν ο Ποιητής και έπινε κρασί με τον πατέρα του εν έτη 2005.
Tο έκανε "παντιέρα" περιφέρεται στα μπλόγκ και ζητάει και τα ρέστα εν έτη 2013.

8 commenti:

  1. ωραία ποιήματα, ωραία γραφή

    RispondiElimina
    Risposte
    1. Γραφή με ιδιαίτερη εκφραστική δομή,
      αρκετά εξομολογητική κι ανυπεράσπιστη
      αλλα ταυτόχρονα τολμηρά ειρωνική
      μπροστά στην βεβαιότητα της άνισης μάχης
      με ένα δυνατό αντίπαλο που τον περιμένει απέναντι

      Ευχαριστω για το σχολιο και την επισκεψη....

      Elimina
  2. Πόσοι εμπνευσμένοι άνθρωποι δεν έχουν χαθεί άραγε Velvet?
    Αλλά τουλάχιστον έχει μείνει ένα τεράστιο έργο πίσω του
    που για εμένα τουλάχιστον αξίζει χρυσάφι.

    υγ.......................
    Όταν καμιά φορά η ύαινα βαρεθεί
    ακούγονται οι σειρήνες της
    και τότε αγέρωχη με το σπαθί της παίρνει
    πάλι την νεκρή παρτίδα....


    Καλή Κυριακή να έχεις !

    RispondiElimina
    Risposte
    1. Ηταν πολυγραφότατος δραστήριος
      και δημιουργικός μέχρι τα τελευταία του
      με αξιοζήλευτο ήθος και παιδεία

      υγ
      σχολίασες και το υστερόγραφο και μου κανει εντύπωση
      δεν ξερω τι κατάλαβες, αλλά θα σου πω όμως ότι γράφτηκε
      καθως και η επιλογή των ποιημάτων, ως απάντηση
      για κάποιον "μικρόσωμο" που θεώρησε ότι έπρεπε
      να πατήσει πάνω (στο ποιητή) για να ψηλώσει

      Καλησπερα Λεβινα

      Elimina
  3. Καλέ μου Velvet
    αυτό που πάντα μου άρεσε στην ποίηση είναι πως μπορείς να "μεταφράσεις" τον στίχο ανάλογα με την διάθεση, ανάλογα με την κατεύθυνση του νου, ανάλογα με τον χρόνο που κυλάει.

    Η ύαινα βαρέθηκε να βλέπει να της παίρνουν αυτό που της ανήκει
    και το παίρνει πάλι πίσω με το σπαθί της.
    Όσο κι αν προσπαθεί να ψηλώσει κάποιος με δανεικά πόδια
    θα του τα πάρει πίσω εκείνος που του τα πήρε και πάλι κοντός θα μείνει.

    Καλό βράδυ Velvet !

    RispondiElimina
    Risposte
    1. Ναι η ποίηση εχει αυτή την δυναμική
      κι αυτη ειναι η ομορφιά της

      Πίστευα οτι οι ποιητές ειναι ανώτεροι άνθρωποι
      αλλα φευ...
      (κάποιοι είναι, αλλά λίγοι)

      Καλο βράδυ Λεβινα....

      Elimina
  4. H αλλη λυση: Η ανωτεροτητα της ταπεινοτητας

    Ειμαστε ανθρωποι πικραμενοι:Η συνειδητοποιηση του εγωκεντρισμου
    του ανθρωπου εχει γευση πικρη
    Ερωτικη διαθηκη:Απο το τιποτα της υλης στο πολυ που "κλεφτηκε"
    μα δε φανηκε...
    Ο πατερας δεν πινει στους ουρανους:Πανω απ'τον ουρανο πινεις
    αιωνιο,κατω απ'αυτον πινεις
    βροχη.

    "μοναξιασμενη"...ωραια λεξη...

    Ωραιος τροπος κατα-γραφης!

    RispondiElimina
    Risposte
    1. Τα τοι μέγιστα πολλάκις θεός ταπείν’ έθηκε
      (Και τα πάρα πολύ μεγάλα πολλές φορές ο Θεός
      τα κανόνισε να ταπεινώνονται)

      Ειμαστε κατι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες

      Ερωτική διαθήκη συναισθημάτων, (το πιο πολύτιμο όλων)

      Οταν γεμίζει το ποτήρι και ξεχειλίζει, βροχη και δακρυα

      "μοναξιασμένη"
      (πανε χρόνια τωρα που την πρωτόγραψα θυμάμαι,
      σήμερα δεν υπάρχει στο λεξικο μου, ελπιζω για πολυ ακόμα)

      Καλοβραδυ αγριομέλισσα

      Elimina