Εξομολόγηση

Πάντα σκυφτός μ΄ακολουθούσε
τυλιγμένος σ΄ ένα ξεφτισμένο μανδύα
σαν κάποιο ρακένδυτο επαίτη
Τον έβλεπα συνήθως τις παγωμένες νύχτες να πλησιάζει
μα εγώ του ξέφευγα διαρκώς
οσο πιο γρήγορα μπορούσα
Ένα βράδυ δεν άντεξα αλλο και οργισμένος φώναξα
«Μα τι γυρεύεις επιτέλους από μένα»
Τρόμαξε και χαμήλωσε ακόμα το κεφάλι
«Εγώ είμαι» μου ψιθύρισε
«Δεν σε γνωρίζω» του απήντησα

Θυμάμαι ήταν μεσάνυχτα, όταν έξω
άκουσα ουρλιαχτά κι απεγνωσμένα λόγια
σαν κάποιος να με φώναζε ν’ ανοίξω
Όμως φοβήθηκα να βγω στο δρόμο
έσβησα το φως και έμεινα κρυμμένος στο σκοτάδι
Την άλλη μέρα μπροστά στην πόρτα
βρήκα ένα μικρό ξύλινο σταυρό και μερικά κουρέλια
Και απο τότε νοιώθω μια παράξενη ενοχή να με βαραίνει
που ίσως να κλεισα την πόρτα στον Κύριο.
(V) 

________________
Chris Rea - The Truth, from the "Santo Spirito" Film