Ο δρόμος μου είναι μοναχικός
η απουσία σου βαριά
η γλώσσα σου νεκρή
χρόνια σε κουβαλώ στη σάρκα μου
στην αδυσώπητη ερημιά μου
έγινες η πιο γλυκιά μου ψευδαίσθηση
το πιο όμορφο ψέμα μου
η πιο βαθιά μου πληγή
κι όμως μόνο εσύ είσαι το φως στο σκοτάδι μου
το απαγορευμένο μου όνειρο
η αρρωστημένη επιθυμία μου
ο έρωτας κι ο θάνατος
η αυταπάτη ετούτης της ζωής
σε περιμένω εδώ στην άκρη της νύχτας
μαζί σου να πεθάνω μαζί σου ν’ αναστηθώ
να πάρεις από το κορμί μου
οτι ποθείς.
(V)
__________________
Video: Rainbow - Light in the Black
Στην άκρια ζούμε και περιμένουμε μια νεφέλη
RispondiEliminaένα χέρι να μας παρασταθεί....
Πολύ μου άρεσε!!!!!
Παντα θα υπαρχει καποιο αορατο χερι να μας κρατει ακομα κι αν δεν το παρατηρουμε διπλα μας.
EliminaΓεια σου Ελεν!
πωπωπω ωραίο κι άγριο! μ αρέσει
RispondiEliminaΠολλες φορες εχει κι η αγριαδα την ομορφια της
EliminaΓεια σου Μπλουζ!
Καλημέρα Velvet!! Ωραίο, δυνατό το ποίημα!! Και το hard rock της επιλογής σου, εξαιρετικό. Και, με ωραίους στίχους. Το απολαμβάνω τώρα!
RispondiEliminaΤο τραγουδι δινει εμφαση στο συναισθημα της στιγμης, εκει που οι λεξεις υστερουν.
EliminaΓεια σου Βεατρικη!
Το έχω διαβάσει από την αρχή που το ανάρτησες, αλλά δεν πρόλαβα να σχολιάσω άμεσα, από τη μία γιατί με καθήλωσε και είπα να το κάνω σε μια επόμενη επίσκεψη και ανάγνωσή του και από την άλλη διότι χάθηκα με διάφορα που είμαι απασχολημένη.
RispondiEliminaΜαζί με τη μουσική το αισθάνθηκα σαν ένα ταξίδι στον έρωτα και τον θάνατο, τη λαχτάρα, την ολοκληρωτική παράδοση και το πνιγηρό αδιέξοδο. Πόνος και λύτρωση ταυτόχρονα. Παράδοξο όμως αληθινό.
Ο σχολιασμος σου καθε φορα συμπληρωνει εξαιρετα την αναρτηση.
EliminaΕυχαριστω!