Να ‘μουν του σταύλου έν' άχυρο / Essere nella stalla una paglia

Να ‘μουν του σταύλου έν' άχυρο
Να ’μουν του στάβλου έν’ άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι,
την ώρα π’ άνοιξ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι!
Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του
το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του,
να λάμψω από τη λάμψη του κι εγώ σα διαμαντάκι
κι από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι,
να μοσχοβοληθώ κι εγώ από την ευωδία
που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία,
να ιδώ την Αειπάρθενο, να ιδώ το πρόσωπό της
πώς εκοκκίνισε, καθώς πρωτόειδε το μικρό της,
όταν λευκό, πανεύοσμο το προσωπάκι εκείνο,
της θύμισ’ έτσι άθελα του Γαβριήλ τον κρίνο…
Να ’μουν του στάβλου έν’ άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι,
την ώρα π’ άνοιξ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι!
Κωστής Παλαμάς (1859-1943)

Essere nella stalla una paglia
Poter essere nella stalla un povero pezzo di una paglia 
l'ora in cui Cristo nel sole apriva i suoi occhi!
Vedere il suo primo sguardo e il suo sorriso
ed attorno alla sua fronte i raggi della sua corona,
brillare dal suo splendore come un diamante anch'io
e dal suo respiro divino diventare un fiorellino,
ricevere il profumo della sua fragranza
accesa nei suoi piedi dall'adorazione dei Magi,
vedere la Beata Vergine, vedere il suo volto
come arrossì, quando vide per prima volta il suo bambino,
quel bianco, odoroso quel visino,
che le ricordò senza volerlo di Gabriel il giglio...
Poter essere nella stalla un povero pezzo di una paglia
l'ora in cui Cristo nel sole apriva i suoi occhi.
Kostis Palamas (1859-1943)
(Trad. Velvet)

Καλά Χριστούγεννα / Buon Natale!