Ηταν οι τελευταίες μέρες του Αυγούστου
το φως του καλοκαιριού ξεθώριαζε σιγά-σιγά
κι ανάμεσα στο κάλεσμα της ανοιχτής θάλασσας
μια παράξενη ηρεμία επικρατούσε
η αγωνία της επικείμενης αναχώρησης επέστρεφε
και μια σκληρή κι απάνθρωπη σιωπή μας έπνιγε
αλλα αν με άγγιζες ίσως να ένοιωθες
αυτό το σώμα δίπλα σου γεμάτο μοναξιά απέραντη
πόση αγάπη θα σου έδινε.
(V)
Edward Hopper "Sea Watchers "
υγ. μια ερμηνεία του πίνακα
Εξαιρετικό, εύστοχο και κάπως πονεμένο το γραπτό σου που συνοδεύει τον πίνακα! Είναι όμως και μια πραγματικότητα. Οι συναντήσεις των ανθρώπων είναι δύσκολη υπόθεση δυστυχώς.
RispondiEliminaΣε φιλώ.
Πολλες φορες παρατηρω τους ανθρωπους και μερικες φορες προσπαθω να τους ‘‘διαβασω‘‘ μεσα απο τη σταση τους. Στα εργα του Hopper, κυριαρχει ακριβως αυτο. Οι σκηνες ειναι συχνα ερημικες και οι χαρακτηρες που εμφανιζονται φαινομενικα μπορει να μην αλληλοεπιδρούν μεταξυ τους αλλα ‘‘δειχνουν‘‘ τα αληθινα τους συναισθηματα.
RispondiEliminaΕυχαριστω.
Έχεις αυτό το χάρισμα να παρατηρείς και να διαβάζεις, και τους ανθρώπους. Να ερμηνεύεις.
RispondiEliminaΓνώρισα το Hopper μέσα από την εμηνεία σου κι ήταν κι αυτό μια μικρή αποκάλυψη.
Ήταν οι τελευταίες μέρες του Αυγούστου για να έρθουν οι πρώτες του Σεπτέμβρη...
Καλό φθινόπωρο V!
Παρατηρω αλλα μην φανταστεις
RispondiEliminaΕιναι δυσκολο να καταλαβεις τους ανθρωπους
-----------------------------
Το κυριαρχο στοιχειο στους πινακες του Hopper
ειναι η ανθρωπινη μοναξια.
Οι χαρακτηρες του μιλουν με τη σιωπη τους
Οπως συμβαινει συνηθως και με εμας
Γιατι η σιωπη ειναι πιο αποκαλυπτικη απο τον λογο
Επειδη ειναι ειλικρινης
--------------------------------
Καλο φθινοπωρο Κ.
Μια αλλη ερμηνεια που θα εδινα στον πινακα
RispondiElimina------------------------------
Ενα ζευγαρι σε διακοπες, μαλλον παντρεμενο
Αρχη η τελος καλοκαιριου δεν εχει σημασια
Μια απογευματικη μερα μετα τη μεσημεριανη σιεστα
Καθονται στο μπαλκονι του σπιτιου
Βυθισμενοι και οι δυο στις σκεψεις τους, αμιλητοι
Κοιταζουν μακρια στη θαλασσα σαν να περιμενουν κατι να φανει.
Η γυναικα δεν μοιαζει και τοσο ετυχισμενη
ομως η σταση της με την πλατη στην καρεκλα
δειχνει οτι της αρκει να ειναι εκει διπλα στον συντροφο της
Ενω ο ανδρας διπλα της βρισκεται σε σταση ‘‘αναμονης‘‘
σα να γυρευει κατι να συμβει
Ωστοσο οι αλυσιδες στους πασαλους συμβολιζουν
και για τους δυο, ενα ειδος δεσμευσης
που κρατα η αναγκαζει ενα ζευγαρι να μενουν μαζι.