Άει σκοτεινό φως του έρωτα τρεμάμενο αίμα του έρωτα
μες τη γητειά σου ελησμόνησα τους φονιάδες καιρούς
γέννησα ρόδινα μωρά σε μέλλον με αστέρια
άει σκοτεινό φως του έρωτα
Άει της αγάπης μαχαιριά στης νιότης το κρουστό κορμί
πληγή που ανάβλυζε ευωδιές φιλιών και μουσική
ντύνοντας το γυμνό έρημο κόσμο
άει της αγάπης μαχαιριά
Άει της αγάπης μαχαιριά άει της αγάπης μαχαιριά
άει της αγάπης μαχαιριά άει της αγάπης μαχαιριά
Στίχοι: Λένα Παππά
Μουσική: Πάνος & Χάρης Κατσιμίχας (1994)
------------------
Ειθε οι ανθρωποι να ερωτευονται και να αγαπουν με τετοιο παθος
οπως τραγουδουν για την αγαπη στα τραγουδια τους!
Το τραγούδι είναι πράγματι εκπληκτικό, όπως έγραψα και στην απάντησή μου στο σχόλιο που έκανες στην ανάρτησή μου. Το πώς συνδυάζουν τον ροκ ήχο με τον παραδοσιακό είναι φανταστική δουλειά. Οι στίχοι επίσης. Οι Κατσιμιχαίοι έχουν δημιουργήσει μικρά θαύματα στην καλλιτεχνική τους πορεία.
RispondiEliminaΑυτό που με έβαλε σε άλλες σκέψεις πέρα από το θέμα της ερωτικής αγάπης, που πιθανόν να αναφέρεται το τραγούδι, είναι το βίντεοκλιπ. Με παραπέμπει σε παιδική κακοποίηση από το οικογενειακό περιβάλλον μάλλον ή άλλο στενό κοινωνικό. Δεν ξέρω. Ίσως λαθεύω. Όμως αυτή την αίσθηση είχα.
Πραγματικα δεν μπορω να ερμηνευσω το βιντεοκλιπ, μου φαινεται εντελως αλλοκοτο με το τραγουδι, επειδή οι στιχοι του τραγουδιου ειναι αρκετα ερωτικοι γιατι περιγραφουν τον ερωτα με συμβολικο τροπο.
RispondiElimina«η μαχαιριά της αγάπης» που χαραζει "της νιότης το κρουστό κορμί"
ενα κορμι γεματο σφριγος και νεοτητα, που φλεγεται και λαχταρα, ποθει και υποφερει απο το χαραγμα του ερωτα.
---------------------------
Η μελωδια του τραγουδιου ξεκινα ως μια τρυφερη μπαλαντα, οπως τα πρωτα γλυκα σκιρτηματα ενος φτερωτου ερωτα, ενω στη συνεχεια η κιθαρα απογειωνει το τραγουδι, οπως στο αποκορυφωμα της επερχομενης ηδονης του σαρκικου ερωτα και τελος το κλαρινο γιορταζει τη χαρα της σωματικης απολαυσης.
Λένα Παππά, "Του Ερωτα"
RispondiEliminaΆϊ σκοτεινό φως
τρεμάμενο αίμα του Έρωτα
μες στη γητειά σου απολησμόνησα
τους φονιάδες καιρούς
γέννησα ρόδινα μωρά
σε αστερωμένο μέλλον.
Άϊ της αγάπης μαχαιριά
στης νιότης το κρουστό κορμί
πληγή που ανάβλυζε ευωδιές φιλιών
και μουσική
ντύνοντας το γυμνό έρημο κόσμο.
Απόψε
μέσα στης μνήμης τα βαθιά βελούδα
κυλιέμαι και σε καλώ
με τη φωνή την απερίγραπτη
των απαρηγόρητων
τη γυάλινη, χλωμή φωνή
των διψασμένων που αγαπούν τη δίψα τους
κι ας ξέρουν πως
όλες τις θάλασσες και τα ποτάμια κι αν θα πιούν
ποτέ τους δε θα ξεδιψάσουν.
--------------------------
Το αρχικό ποίημα
Από τη συλλογή «Αρτεσιανά», 1988.
Έχεις δίκιο. Δεν ταιριάζουν οι στίχοι με το βίντεοκλιπ. Το παρουσίασες πολύ γοητευτικά στο σχόλιό σου παραπάνω!
RispondiEliminaΚαι οι στίχοι της Παππά εξαιρετικοί!