Alda Merini - Poetessa / Ποιήτρια

IO NON HO BISOGNO DI DENARO
Non ho bisogno di denaro.
Ho bisogno di sentimenti,
di parole, di parole scelte sapientemente,
di fiori detti pensieri,
di rose dette presenze,
di sogni che abitino gli alberi,
di canzoni che facciano danzare le statue,
di stelle che mormorino all' orecchio degli amanti.
Ho bisogno di poesia,
questa magia che brucia la pesantezza delle parole,
che risveglia le emozioni e da colori nuovi.
(da  "Terra d' Amore" - 2003 )

ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ
Δεν έχω ανάγκη τα χρήματα
Χρειάζομαι μόνο αισθήματα,
από λέξεις, λέξεις σοφά διαλεγμένες
από λουλούδια που λέγονται σκέψεις
από τριαντάφυλλα που λέγονται παρουσίες
από όνειρα που ντύνουν τα δέντρα
από τραγούδια που κάνουν τ' αγάλματα να χορεύουν
από αστέρια που ψιθυρίζουν στ΄αυτί των εραστών.
Χρειάζομαι την ποίηση,
αυτή την μαγεία που ξαλαφρώνει απο το βάρος τις λέξεις

που ξυπνά συγκινήσεις και φέρνει νέα χρώματα

I POETI LAVORANO DI NOTTE 

I poeti lavorano di notte

quando il tempo non urge su di loro,         

quando tace il rumore della folla

e termina il linciaggio delle ore.

I poeti lavorano nel buio

come falchi notturni od usignoli

dal dolcissimo canto

e temono di offendere Iddio.

Ma i poeti, nel loro silenzio

fanno ben più rumore

di una dorata cupola di stelle.

(da "Destinati a morire")

ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ
Οι ποιητές δουλεύουν την νύχτα
όταν ο χρόνος δεν τους βιάζει
όταν ησυχάζει ο θόρυβος του πλήθους
και των ωρών, τελειώνει το βασάνισμα
Οι ποιητές δουλεύουν στο σκοτάδι
σαν νυχτερινά γεράκια ή αηδόνια 
με το γλυκό κελάηδισμα 
από φόβο μήπως προσβάλλουν τον Θεό 
Οι ποιητές όμως μες στη σιωπή τους
θορυβούν περισσότερο 
κι από ένα χρυσωμένο τρούλο 
γεμάτο αστέρια.

I MIEI POVERI VERSI

I miei poveri versi,

non sono belle, millantate parole,
non sono afrodisiaci folli
da ammannire ai potenti
e a chi voglia blandire la sua sete.
I miei poveri versi
sono brandelli di carne
nera disfatta chiusa,
e saltano agli occhi impetuosi;
sono orgogliosa della mia bellezza;
quando l'anima è satura dentro
di amarezza e di dolore
diventa incredibilmente bella
e potente soprattutto.
Di questa potenza io sono orgogliosa
ma non d'altre disfatte;
perciò tu che mi leggi
fermo a un tavolino di caffè,
tu che passi le giornate sui libri
a cincischiare la noia
e ti senti un maestro di critica,
tendi il tuo arco
al cuore di una donna perduta.
Lì mi raggiungerai in pieno.

ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ΜΟΥ ΣΤΙΧΟΙ

Οι φτωχοί μου στίχοι

δεν είναι όμορφες, λέξεις για να καυχιέμαι

δεν είναι αφροδισιακά ξετρελαμένες

για να "φτιάχνουν" τους ισχυρούς

και για όποιο γυρεύει να ξεγελάσει τη δίψα του.

Οι φτωχοί μου στίχοι

είναι μαύρες ξεσκισμένες σάρκες  

αποσυντεθειμένες και νεκρές  

που πηδούν ορμητικά στα μάτια

είμαι περήφανη για την ομορφιά μου

κι όταν η ψυχή είναι χορτάτη εντός

από πίκρα και πόνο

γίνεται απίστευτα όμορφη

και προπαντός ισχυρή.

Από τούτη την δύναμη νοιώθω περήφανη

και όχι από άλλες ταλαιπωρίες    

γιαυτο εσύ που με διαβάζεις

καθισμένος σ΄ ένα τραπεζάκι του καφέ

εσύ που περνάς τις μέρες σου πανω στα βιβλία

να ξεγελάς την πλήξη

και αισθάνεσαι ενας σπουδαίος κριτής 

τεντώνεις το τόξο σου

στην καρδιά μιας χαμένης γυναίκας

Κι εκεί με πετυχαίνεις κατάστηθa.

(Απόδοση στα Ελληνικά - Velvet )

(Alda Merini 1931-2009 )

Θεωρείτε από τις κορυφαίες Ιταλίδες ποιήτριες του εικοστού αιώνα. Έζησε στην φτώχεια από επιλογή. Απόκτησε τέσσερα παιδιά. Δεκαεπτά χρόνια στο ψυχιατρείο δέχτηκε στο κορμί της 37 ηλεκτροσόκ

"Εδώ υπάρχει μόνο τρόμος και σκοτάδι είναι ίδια η κόλαση του Δαντη. Κι όμως εδώ έκανα φίλους. Αυτό ήταν το δικό μου βραβείο Νόμπελ"

Παρ' ολα αυτα έβλεπε την ομορφιά στη ζωή
Οταν έλεγε....
(Più bella della poesia è stata la mia vita) 
(Πιο όμορφη από την ποίηση ήταν η ζωή μου)