Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας «δώστε τη χούντα στο λαό».
Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους που σου 'κλειναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια και τώρα
τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους που γέμιζαν τις ταβέρνες
και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια κάθε βράδυ και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη και έχουν και «απόψεις».
Φοβάμαι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.
Μανόλης Αναγνωστάκης
Νοέμβρης 1983
____________________
Το ποίημα "Φοβάμαι" ειχε δημοσιευθεί απο τον Ποιητή τον Νοέμβρη του 1983, στην εφημερίδα "Αυγή" , δέκα χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου
Ειρωνικός και κριτικός λόγος του Ποιητή για όλους αυτούς τους δήθεν "αγωνιστές" που ενώ απουσίαζαν από τους αγώνες εμφανίζονται κατόπιν όψιμα "αντιστασιακοί" να σφετερίζονται τους αγώνες των αληθινών αγωνιστών.
Ο φόβος σβήνει όταν παύεις να τον φοβάσαι...
RispondiEliminaΓεννήθηκα γύρω από ανθρώπους που φοβόντουσαν όλα αυτά που λέει το ποίημα, έζησα γύρω από ανθρώπους που έκαναν αυτά που λέει το ποίημα, έμαθα να τους ξεχωρίζω, έμαθα να τους αντιμετωπίζω και να μη μετράω τη γνώμη τους...
Όχι δε φοβάμαι πια...ίσως μερικές φορές να λυπάμαι λίγο...
Ωραία ανάρτηση βέλβετ!
Το καλύτερο αφιέρωμα μακράν...
RispondiEliminaΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!!
Τελικα....ολοι φοβόμασται....
RispondiEliminaεγώ να δεις πόσο φοβάμαι!
RispondiEliminaΤην καλησπέρα μου
και πολλά φιλιά
Μετά το σχόλιο του Αναγνωστάκη, τι μένει να πω εγώ; Μόνο πως λυπάμαι και φοβάμαι επίσης.
RispondiEliminaΤο μεγάλο μου "παράπονο" , τα τελευταία χρόνια , είναι αυτό , που διαπραγματεύεται ο ποιητής .
RispondiEliminaΚαπηλία ιδεών και αγώνων ...
Υποκρισία ...
Φαρισαϊσμός ...
Μια ... ξεφτίλα και μισή .
Και εγώ φοβάμαι που στο όνομα της ιδεολογίας και της ελευθερίας αγωνίζονται ,αλλά μόλις πιάσουν μια θέση ξεχνάν γιατί αγωνιζόταν …καλή σου μέρα
RispondiEliminaΚι’ αυτός από τους πολύ αγαπημένους, κι’ αυτός ένας ιδεολόγος ποιητής με ρίμες προφητικές…
RispondiEliminaΠολύ καλή κι’ αυτή σου η ανάρτηση velvet, ένα ξεχωριστό αφιέρωμα για τις 17 Νοέμβρη!
Καλό σου βράδυ…
Διαβάζοντας τα σχόλια σας αγαπητοί φιλοι
RispondiEliminaμπορώ να καταλάβω το θυμό σας
Οπως ο θυμός του ποιητή
που μετατρέπεται σε "φόβο"
Για όλους αυτούς που σφετερίζονται
τους αγώνες των άλλων
Που αλλοιώνουν την ιστορία
Που την ιδιοποιούνται
Την καπηλεύονται
Όμως...
Δεν επιτρέπεται να παραιτηθούμε
Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να μας νικήσουν
Ας ακολουθήσουμε τον δρόμο του ποιητή
Είμαι σίγουρος ότι εμείς μπορούμε
Να διδάξουμε στα παιδιά μας
Να διακρίνουν το αληθινό απο το ψευδές
Φέρνοντας σαν παράδειγμα
ανθρώπους, σαν τον Αναγνωστάκη
Κι έχει πολλούς άξιους ο τόπος μας
Αυτοί είναι η κληρονομιά μας
για το δικό τους μέλλον
...
Α ξέχασα
RispondiEliminaΚαι κάτι άλλο ακόμη
Εγώ δεν "φοβάμαι"
Όταν έχω τέτοιους άξιους
συμπολίτες διπλα μου
Οπως εσείς
Μάλλον οι άλλοι
πρέπει να αρχίζουν τώρα να φοβούνται
Οι απέναντι
Και κυριολεκτικά
Γιατί τους μάθαμε τωρα πια
Σας ευχαριστώ όλους
...
Aπλά υπέροχο!
RispondiEliminaΦιλιά καλημέρας φίλε μου!
O Αναγνωστάκης ανήκει σε εκείνους τους ποιητές μας που με κάνουν να μην φοβάμαι.
RispondiEliminaΚαλό βράδυ Velvet
:-)
Καλησπέρα...Αν δεν σου κάνει κόπο πέρνα από το μπλοκόσπιτό μου…σε περιμένει κάτι.
RispondiElimina@50fm
RispondiEliminaΚαλημέρα Ολγα
Καλως σε ξαναβλεπω
Ευχαριστω για το περασμα
...
@Βασσια
Συμφωνω Βασσια
Μακαρι ναχαμε κι αλλους σαν κι αυτόν
Γεια σου συνταξιδιωτισσα
...
@Εβελινα
Μετα χαρας εβελιν
Ενα κουμπακι είναι ο κοπος
Το παταω κι εφτασα…
...
Ο Αναγνωστάκης ήταν και θα είναι πάντοτε επίκαιρος όσο ποτέ και όσο περνάνε τα χρόνια!!!
RispondiEliminaΟ φόβος χτίζει τοίχους και μαζί με τα υλικά του θυμού και της απογοήτευσης δημιουργούνται δύο δρόμοι ένας εκείνος της απάρχησης και της αδιαφορίας και και ο άλλος εκείνος της ενεργού δράσης, ελπίζω κάποια στιγμή όλοι μας να ταρακουνηθούμε και να αναζητήσουμε επαναπροσδιορίσουμε τη φύση μας ως Έλληνες!
Καλησπέρα καλέ μου φίλε, να είσαι καλά! Δυο φιλιά για τους δυο σας! Πολλά χαιρετίσματα!
πλούσιος λόγος με τόσες κοινωνικές παραμέτρους
RispondiEliminaμας δονεί όλους
Παντα επικαιρος ο Αναγνωστακης!!!!Οταν ειμαστε πολλοι ο φοβος φοβαται.
RispondiEliminaΚαλη εβδομαδα να εχεις.
Αυτοι οι δηθεν που καπηλευτικαν στο παρελθον τους λαικους αγωνες,ειναι οι ιδιοι σημερα βολεμενοι που καπηλευονται τα ονειρα μας..Εξοχη η αναρτηση σου. Τα λει ολα ο Μανωλης Αναγνωστακης με το ονιμα τους καιρια και αμεσα..Καλο σας βραδυ κι ευχαριστω για την φιλοξενια σας εδω..
RispondiElimina@ Νατασα
RispondiEliminaΠόσο δικιο εχεις
Είναι ότι συμβαίνει σημερα
Κοινωνικος και πολιτικος ξεπεσμός της χώρας
Και φτάσαμε εως εδώ
Τοσο χαμηλα..
Χαιρομαι που σε ξαναβλεπω
Φιλι
...
@ Ποιω-Ελενη
RispondiEliminaΟ λογος του ποιητη βαρυς
Δεν είναι αρκετος όμως για να ξυπνησει
τις κοιμισμένες συνειδήσεις
Χρειάζεται δραση κι όχι αποδραση
Ευχαριστω για την επισκεψη και το σχολιο
...
@ skroytzakos
RispondiEliminaΜακαρι να βρουμε τον τροπο
Να ενωθουμε
Να τολμησουμε εκεί
που αποτυχαμε
Γεια σου φιλε μου
...
@Νοστος
RispondiElimina"Που καπηλευονται τα ονειρα μας"
Το χειροτερο από όλα
Και συνεχιζουν
να κομματιάζουν τις ελπιδες μας
Καλε μου φιλε
Εγω ευχαριστω για την επισκεψη
...
Βελούδινέ μου,
RispondiEliminaκάποτε φοβόμουν τους φοβισμένους, είναι οι πιο επικίνδυνοι άνθρωποι..
Τώρα δε φοβάμαι τίποτα. Απλά ντρέπομαι που δεν έχω λόγια να πω στο γιο μου, όταν μου λέει ότι η γενιά μου, δημιούργησε ένα άθλιο μέλλον. Όμως, φίλε μου αγαπημένε, βλέπω ότι κάποιοι, εσύ, εγώ, κι άλλοι φίλοι, νιώθουμε το χρέος να καλεί. Κάτι να κάνουμε. Να μην υποκύψουμε στις άρρωστες βουλές τους!..
Την αγάπη μου με φιλιά!
Ο γυιος σου
RispondiEliminaπρεπει ναναι περήφανος
που εχει μητέρα εσένα
...