Fabrizio de André - Amico fragile / Ευαίσθητε φίλε

( Amico fragile - Ευαίσθητε φίλε )
Εξατμιζόμενος σε ένα κόκκινο σύννεφο
σε μια από τις πολλές χαραμάδες της νύχτας
με την ανάγκη για προσοχή κι αγάπη, όπως
«Αν μ` αγαπάς τότε κλάψε για μένα»
Ισως άξιζε να σας διασκεδάσω
στα καλοκαιρινά βράδια με ένα απλό «Θυμάμαι»
Και να σας βλέπω να νοικιάζετε ένα κιλό χόρτο
στους συνταξιούχους χωρικούς και στις γυναίκες τους
Να χαρίζετε απλόχερα ωκεανούς
κι ακόμη πολλές τρικυμίες στους ναυτικούς
μέχρι να ανακαλύψω κάθε μια από τις κρυψώνες σας
χωρίς να μετανιώσω για την ευκολοπιστία μου
Γιατί ήδη από το πρώτο ανάχωμα
ήμουν πιο περίεργος από σας

Κι ύστερα αιωρούμενος ανάμεσα στα "Πως είστε"
Ξαφνιασμένος από τις ανυπόφορες κοινοτυπίες: 
«Πως αισθάνεσαι καλέ μου ευαίσθητε φίλε
αν ήθελες θα μπορούσα να σε φροντίζω για μια ώρα τον μήνα»
«Το ξέρεις ότι έχω χάσει δυο γιους?»
«Κυρία μου είστε μια γυναίκα μάλλον απρόσεκτη»

Κι ύστερα υποχρεωμένος από την καλοσύνη σας
την στιγμή που ένα από τα όνειρα μου
σαν μια χορεύτρια της δεύτερης σειράς
κουνούσε ποιος ξέρει για ποιο λόγο
στο παρόν, τα τεράστια στήθη της
και την καισαρική φρέσκια τομή της
Σκεφτόμουν ότι θα ήταν όμορφο
εκεί όπου κατέληγαν τα δάχτυλά μου
να ξεκινούσε κατά κάποιο τρόπο μια κιθάρα.

Κι ύστερα καθισμένος ανάμεσα στα "Arrivederci" σας
ενοιωθα λιγότερο κουρασμένος από σάς
ημουνα λιγότερο κουρασμένος από σάς
Μπορούσα να τσιγκλώ το παντελόνι της άγνωστης
μέχρι να την βλέπω διάπλατα να ανοίγει το στόμα
Μπορούσα να ρωτήσω κάποιο απο τα παιδιά μου
να μιλήσει δυνατά και άσχημα για μένα
Μπορούσα να σημαδέψω την κιθάρα και το κράνος μου
με ένα ξύλινο κουτί, να μου αποδείκνυε ότι χάσαμε
Μπορούσα να ρωτήσω πως φωνάζετε το σκυλί σας
-Το δικό μου, από καιρό το φωνάζω "Λεύτερο"-
Μπορούσα να προσλάβω καθημερινά ένα ανθρωποφάγο
να μου διδάξει την απόσταση που έχω από τ` αστέρια
Μπορούσα να διασχίσω χιλιάδες λίτρα από κοράλλια
φτάνοντας σε ένα μέρος που το λένε....Arrivederci

Όχι βέβαια ότι μου πέρασε από το μυαλό
ότι είμαι πιο μεθυσμένος από σας
ότι είμαι περισσότερο μεθυσμένος απο σάς
(Lyrics and music by Fabrizio De André - 1973)

( Μετάφραση - Velvet )
_______________________

Ένα αυτοβιογραφικό τραγούδι του De Andre, που γράφτηκε σε μια στιγμή θυμού και αλκοόλ έπειτα από μια βραδιά παρέα με φίλους. Εκείνοι επέμεναν να τους τραγουδήσει κι αυτός ήθελε να συζητήσουν για ότι συνέβαινε εκείνη την εποχή στην Ιταλία. Όμως στο τέλος δεν άντεξε και...«εξατμίστηκε σε ένα κόκκινο σύννεφο». Κρύφτηκε στο λαγούμι του εκεί όπου δεν μπορούσαν να τον ενοχλήσουν και έγραψε αυτό το τραγούδι σε μια νύχτα.