Οι λέξεις
δεν σε κρύβουν πια
έχουν βγάλει το φόρεμα
που ντύθηκες
κατά την έξοδο
και τώρα κρέμονται
σαν απλωμένη πραμάτεια
στην πόλη των εμπόρων
Κι εσύ συνεχίζεις να γράφεις
να γράφεις
πάνω σε σπασμένους καθρέφτες
αιχμάλωτη του βλέμματος
που σε προδίδει
Κι όλα ξαναρχίζουν κάθε μέρα
και κάθε νύχτα
αδιάκοπα στο ίδιο ρυθμό
και προχωρούν πιο γρήγορα
πιο γρήγορα
πίσω από τις μαύρες σκιές
που προσπαθείς να αποδιώξεις
απο το βλέμμα σου...
(Velvet- 22.04.2009)
Τι όμορφο!!!!
RispondiEliminaκαλή εβδομάδα γλυκέ μου
Φιλιά πολλά
ίσως έτσι... έτσι με λέξεις προσπαθούσε να ντύσει μια ζωή γυμνή...
RispondiEliminaκαι σαν δεν τα κατάφερε... συνέχισε με λέξεις στον καθρέφτη... για να γεμίσει το άδειο βλέμμα...
Καμμιά φορά αναρωτιέμαι μήπως δεν είναι δυο οι ζωές.
RispondiElimina:)
Δεν γράφει η πένα για να ντύσει τη Σκέψη..
RispondiEliminaΓράφει για να μπει στη Διαφάνεια της Διαύγειας του Νου...
να ξηλώσει και να ράψει συλλαβές βήματα μιας μακρινής διαδρομής...
Η πένα γραφει για να Ντυσει το Ταξιδι...
και ξέρεις, μάτια μου....
Το ταξίδι ντύνεται, καθως ξεγυμνώνεται η Σκέψη και η Ψυχή...
το Ταξίδι ντύνεται το Εσω-Ρουχο της Ψυχής μας....
Σε φιλώ γλυκά...
Οι λέξεις σου φανερώνουν πολλά βελούδινε φίλε μου!
RispondiEliminaΚαλή βδομάδα!
@ANGEL
RispondiEliminaΚι από μενα Αντζελικα
Καλησπερα
-
@ΛΥΧΝΟΣ
RispondiEliminaΌχι δεν προσπαθούσε
να ντύσει την γύμνια της ζωης
Αλλά το γυμνό έκθετο κορμί της
Πίστευε ότι με χιλιάδες λέξεις
θα είχε προστασία
Ψευδαίσθηση βέβαια
γιατί κάθε λεξη
δεν την βοηθούσε
αντίθετα την πρόδιδε
περισσότερο
-
@CLOUDS
RispondiEliminaΗ ζωη μια είναι πιστεύω
ο σχιζοφρενής εαυτός μας
είναι το πρόβλημα
-
....Κι εσύ συνεχίζεις να γράφεις
RispondiEliminaνα γράφεις
πάνω σε σπασμένους καθρέφτες
αιχμάλωτη του βλέμματος
που σε προδίδει
Κι όλα ξαναρχίζουν κάθε μέρα
και κάθε νύχτα
αδιάκοπα στο ίδιο ρυθμό
και προχωρούν πιο γρήγορα
πιο γρήγορα
πίσω από τις μαύρες σκιές
που προσπαθείς να αποδιώξεις
απο το βλέμμα σου...
Μου άρεσε πολύ...!!!
Καλημέρα velvet μου....
@REFLECTION
RispondiEliminaΚατι σαν ενδοφλεβεια …..
που ανακουφίζει στιγμιαία την ανάγκη
του ασθενούς από την έλλειψη
Λέξεις και συλλαβες
δεν είναι τιποτε άλλο
απο σιωπηλες "κραυγες"
όπως τα βηματα στο σκοτάδι
που μας συνοδεύουν
στο ταξίδι
-
@ΜΑΙΡΑΚΙ
RispondiEliminaΕσυ να προσεχεις
όταν περπατας εκει
αναμεσα στον κοσμο
να ντύνεσαι την σιωπη
κι οχι τις "λέξεις"
Καλησπερα
-
Πάντως το ποίημα πιστεύω έχει θέση σε ποιητική συλλογή αξιώσεων.
RispondiElimina:)
ઇઉ ✿ Olá,
RispondiEliminaMeio triste...
Tudo recomeçando todos os dias, todas as noites... por trás das sombras negras.
Esteticamente é muito bonito... porém triste.
♫♫.•*¨*•♫♫¸
°•♥° Brasil
°°•✿♫°.•
@CLOUDS
RispondiEliminaΔεν ειναι ποίημα
παρα μοναχα
λέξεις...
-
@MAGIA DE INES
RispondiEliminaTriste como a nossa vida
quando não estamos
Como você leu o grego?
Muito obrigado
-
Συνήθως, οι λέξεις “κρύβουν” όταν λέγονται… Ή, τουλάχιστον το προσπαθούν.
RispondiEliminaΌταν γράφονται, χωρίς στόχευση σε παραλήπτη, μάλλον αποκαλύπτουν…
Έτσι νομίζω..
Καλησπέρα Velvet..
@ΝΑΜΕΛΙ
RispondiEliminaΟλα μας αποκαλυπτουν
Κι οι λεξεις
Κι η σιωπη
"Αλλα αν δεν μπορεις να κανεις
την ζωη σου, οπως θελεις
Προσπαθησε τουλαχιστον οσο μπορεις
να μην την εξευτελιζεις
Μες στην συναφεια του κοσμου
Μες στις κινησεις και ομιλιες"
Καλημερα Ναμελι
-