05/10/13

Η εκατόμβη της Λαμπεντούζα


To βυθισμένο σκάφος στη θάλασσα


«Ξεκινήσαμε πριν από δύο μέρες από την Μιζουράτα (Λιβύη). Ημασταν τόσοι πολλοί πάνω στο σκάφος που δεν μπορουσαμε να κουνηθουμε. Οταν φτάσαμε κοντά στο νησί βαλαμε φωτιά σε μια κουβέρτα, για να τραβήξουμε την προσοχή. Ομως, στο κατάστρωμα υπηρχε βενζίνη και συντομα το σκάφος επιασε φωτια. Πολλοι από μας ουρλιάζοντας πηδησαν τρομαγμένοι στο νερο καθώς η βάρκα αναποδογύριζε» (από την ανατριχιαστική αφήγηση ενός επιζώντα). 

Κι αμέσως όλα έγιναν κόλαση....
Ακριβώς απεναντι απο τις ακτές της Λαμπεντούζα, στην εισοδο της Ευρώπης.

Μονο 155 οι διασωθέντες. Χαρις στον ανθρωπισμό και την αυθορμητη κινητοποίηση (οπως καθε φορά) των κατοίκων του νησιού. Ομως σύμφωνα με τις αφηγησεις των επιζώντων, πανω στο πλοίο υπήρχαν τουλάχιστον 500 άτομα. Ολοι από την υποσαχάρια Αφρική, ιδίως την Ερυθραία και τη Σομαλία. Στους 110 μέχρι στιγμής ο αριθμός των θυμάτων. Περίπου το ήμισυ των οποίων είναι γυναίκες και τέσσερα παιδιά, (ο νεώτερος τριών μηνών). Οι υπολοιποι 250 ακομα αγνοούνται. (Ηλικίες εως 25 ετων)
«Είναι ντροπή!  ειπε ο Παπα Francesco
«Πρεπει ν’ αντιδράσουμε» ειπε ο πρόεδρος της ιταλικής Δημοκρατίας Giorgio Napolitano
«Η θάλασσα είναι γεματη πτώματα, ελατε να τα μετρήσετε» ειπε η Δήμαρχος Λαμπεντουζας Giusi Nicolini

Ενα ακόμη ναυάγιο μεταναστων-προσφύγων στα ανοιχτά της Σικελίας. Το ένατο που προστίθεται στο μακρύ κατάλογο των ανωνυμων θυμάτων που καταπίνονται καθε χρόνο στα νερά της Μεσογείου: χιλιάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά που χανουν  τη ζωή τους, αναζητωντας ένα καλύτερο μέλλον.
Σύμφωνα με την Fortress Europe, από το 1994 μόνο στο Στενό της Σικελίας έχουν ανασυρθεί περισσότεροι από 6.200 νεκροί άνθρωποι. Περισσότεροι από τους μισούς (4.790) ως αγνοούμενοι. Το έτος 2011 ήταν το χειρότερο: μεταξύ νεκρών και αγνοούμενων, εξαφανίστηκαν τουλάχιστον 1.800 άτομα.

Μια ακομη τραγωδία που δεν πρεπει να γινει σπέκουλα για άλλη μια φορα από τους διαφορους πολιτικάντηδες. Αντιθετα μια στιγμή βαθιας σκεψης και αυτοκριτικής απο ολους μας. Ολοι πρεπει να μάθουν τι συμβαινει στις χωρες προέλευσης αυτων των άμοιρων συνανθρώπων μας. Τι τους αναγκάζει ν’ αφηνουν απελπισμένοι οικογένεια και πατρίδα και να φεύγουν μακρυα, αναζητωντας μια καλύτερη ζωη και να βρίσκουν τον θανατο. Κι οταν μερικοί απο αυτούς καταφέρνουν τελικά να σωθουν. Αντι για μια αγκαλιά κι ένα πιατο φαί, από την "πολιτισμένη" και χριστιανική κοινωνια μας. Να συναντούν, την περιφρόνηση, το μισος, τον ρατσισμό και την μισαλλοδοξία.
04-10-2013 
Ημέρα εθνικού πένθους στην Ιταλια

Lampedusa: Ιταλικό νησι που ευρίσκεται μεταξυ Σικελίας και ακτών της Βόρειας Αφρικής. Εχει έκταση 25,8 τ.χλμ. και πληθυσμό 6.300 κατοίκους. Λόγο της θεσης (απέχει 113 χλμ. από τις ακτές της Τυνησίας) το νησι κατά την τελευταία δεκαετία υπηρξε προνομιακό μερος εισόδου των μεταναστευτικών ρευμάτων από την βορεια Αφρική. Σήμερα έχει μετατραπεί σ’ ένα στρατόπεδο προσφύγων (Διαθέτει ένα κέντρο προσωρινής κράτησης οπου ζουν σχεδόν 6.000 άνθρωποι)
_______________________

Μια μέρα, στη Λαμπεντούζα, στο Zuwarah, (Λιβύη) στον Έβρο και τη Σάμο, (Ελλάδα) στο Λας Πάλμας και Μοτρίλ (Ισπανια) θα αναγερθούν ιερά μνημεία, με τα ονοματα των θυμάτων που έχασαν την ζωή τους (στο νεκροταφείο της Μεσογείου), για ολα αυτα τα χρόνια του περιορισμού της ελεύθερης διακίνησης των λαών. Και στα εγγόνια μας, δεν θα μπορούμε να πούμε ότι δεν ξέραμε.
Από το 1988, έχασαν τη ζωή τους στα σύνορα των χωρών της Ευρώπης, τουλάχιστον 19.144, άνθρωποι. Εκ των οποίων  2.352 ψυχές, μονο το 2011.  

Δείτε την τεκμηρίωση της Fortress Europe από το 1988 μέχρι σήμερα. Τα δεδομένα ενημερώνονται από τις 3 Οκτωβρίου, 2013 και βασίζονται σε στοιχεία από την απογραφή των αρχείων του διεθνούς Τύπου κατά τη διάρκεια των τελευταίων 25 ετών. Η επισκεφθείτε το link εδώ: La strage/ Η σφαγή


10 commenti:

  1. "...αναζητωντας μια καλυτερη ζωη και να βρισκουν τον θανατο"

    Μηπως τελικα βρισκουν την καλυτερη ζωη "εκει"
    παρα εκει που θα πηγαιναν?
    Αναρωτιεμαι απλως.

    Καλησπερολουλουδο,βελουδο μου

    RispondiElimina
  2. Αν σκεφτούμε τις επιθέσεις που δέχεται η Σεσίλ Κιέντζ τότε καλέ μου Velvet ποιά μοίρα μπορεί να περιμένει όλες αυτές τις δυστυχισμένες ψυχές που παλεύουν για λίγη ζωή ... δεν γράφω μέλλον, δεν γράφω καλύτερη ζωή ... γράφω απλά ζωή.
    Μια ακόμα εκατόμβη στον βωμό του χρήματος που ρέει άφθονο στην μαύρη ήπειρο.
    Μόνο που δεν είναι για ανάπτυξη, για να κοπάσουν οι εμφύλιοι, οι βιασμοί, η πείνα ... αλλά για παιχνίδια σκοπιμοτήτων ...

    Άραγε θα αλλάξει κάποτε κάτι ;
    έστω κάτι μικρό που θα ανοίξει δρόμο για έναν πλανήτη που
    οι κάτοικοί του δεν βαδίζουν προς την καταστροφή τους;

    Καλό βράδυ καλέ μου...
    Λυπάμαι πολύ.

    RispondiElimina
  3. @ Αγριομελη
    @ Λεβινα

    Σας ευχαριστω πολυ για το σχολιο και την συμμετοχη σας εδω

    RispondiElimina
  4. Η θαλασσα μας, η αγαπημένη μας Μεσόγειος, κάθε χρονο, μας παραδίδει χιλιαδες νεκρους. Και όπως ανεφερε καποιος: «Με τους δορυφόρους μπορούμε να δουμε τα παντα, δεν μπορούμε να δουμε μια βαρκα γεματη απελπισμένους ανθρωπους που ζητουν βοήθεια.» Αντι να ξαναζουμε καθε φορα την επανάληψη μιας ακομη τραγωδιας

    Ολοι γνωρίζουν τι συμβαινει σε αυτές τις αφρικανικες χωρες: Γκανα, Ερυθραια, Σουδαν, Σομαλια, κλπ. Χωρες γεματες με κοινωνικές συγκρούσεις, αυταρχικα καθεστωτα, βια και εμφύλιο πολεμο. Και ανθρωποι απελπισμένοι (ανδρες, γυναικες και παιδια), να προσπαθούν να ξεφυγουν απο τη φτώχεια την πεινα και τον θανατο.

    «Ημουν είκοσι, οταν έτρεχα με φίλους εδώ στο μωλο κάθε φορα που γεμιζε με νεκρους προσφυγες. Τώρα είμαι σαραντα και δεν άλλαξε τίποτα» διηγείται ο Mario, ένας πρώην ψαράς. Από τη δεκαετία του ενενήντα επαναλαμβάνεται η συνεχής σφαγή των αθώων. Κι όπως σε κάθε τραγωδία η συνηθισμένη ιστορία: «Εκτακτη ανάγκη» Αλλά, εδώ, στη Λαμπεντούζα, ολα παραμενουν τα ιδια, περισσότερα από είκοσι χρόνια.

    Στις πανέμορφες ακτες της Λαμπεντουζα οπου κάθε καλοκαιρι ο κοσμος ανέμελος και χαρουμενος κανει ηλιοθεραπεία και χαιρεται την ζωη. Σημερα επιπλέουν πτωματα. Στο μωλο σακοι γεματοι με ανθρωπινες ψυχες να περιμενουν στη σειρα, χωρις ονομα. Η Λαμπεντουζα ένα απεραντο νεκροταφείο. Κι από παντου συνεχιζουν να ακούγονται ως συνηθως: λογια, λογια, λογια, λογια...

    RispondiElimina
  5. Αυτά τα διάβασα κι εγώ καλέ μου Velvet... όπως διάβασα και το πολύ σωστό πως αν πραγματικά σταματήσουν τα παιχνίδια σκοπιμοτήτων στην Αφρική και οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν στην χώρα τους θα σταματήσουν και αυτές οι εκατόμβες θυμάτων... μέχρι να γίνουν όμως αυτά αν γίνουν ποτέ ... ας μην παριστάνουμε τους έκπληκτους κάθε φορά που χάνονται ανθρώπινες ζωές σε ναυάγια, ναρκοπέδια, ποτάμια, καρότσες φορτηγών....

    υγ. Οι επιζώντες δήλωσαν πως τρία ψαροκάικα πέρασαν την ώρα που βυθιζόταν και κανένα δεν σταμάτησε να βοηθήσει ... αυτό δείχνει την απάθεια που υπάρχει απέναντι σε αυτούς τους δύστυχους ...

    RispondiElimina
  6. Οχι δεν είναι αλήθεια ότι δεν βοηθησαν. Οι πρωτοι που κινηθηκαν ηταν οι ψαραδες αλλα και ιδιωτες και μαλιστα πριν από το λιμενικο. Ισα-ισα είναι αυτοι και μονο αυτοι, καθως και ολος ο κόσμος στο νησι που βοηθούν με κάθε τροπο.

    Επειτα εδώ είναι ο νομος για την μεταναστευση που είναι αρκετα ασαφης στο συγκεκριμένο σημειο. Δυστυχως κατηγορείται για υποκινηση και διευκολυνση της παρανομης μετανάστευσης οποιο αλιευτικό αλλα και ιδιωτης βρεθει να μεταφέρει μεταναστες. Αρκετοι που το ειχαν επιχειρήσει στο παρελθόν και εχουν σωσει επιζώντες εχουν δικαστεί και καταδικαστεί για αυτό.


    RispondiElimina
    Risposte
    1. Είδες λοιπόν ότι δεν τα γράφουν όλα οι εφημερίδες...
      Διάβασα πως τους βοήθησαν ψαράδες αλλά και πως πέρασαν τρία ψαροκάικα δίπλα τους χωρίς να βοηθήσουν ... σε αυτό δεν διευκρινίζει αν ήταν όταν βυθίστηκαν ή όταν ήταν ακόμα στοιβαγμένοι στο πλοιάριο … και δεν έγραφε πουθενά για τις κυρώσεις που θα είχαν αν τους βοηθούσαν!!

      Διάβασα ακόμα πως ζητήθηκε από τον Κοπέ να τιμωρηθούν οι χώρες που δεν περιφρουρούν επάξια τα σύνορα της Ευρώπης ( όπως η Ελλάδα- πάντα η Ελλάδα φταίει για όλα και πάντα σαν κακό παράδειγμα )…

      Καίγεται η καρδιά σου στις εικόνες με τα φέρετρα στην σειρά όταν σκέφτεσαι με πόσες στερήσεις αγόρασαν το εισιτήριο της ελευθερίας τους αυτοί οι άνθρωποι για να οδηγηθούν στον θάνατο τελικά…
      7500 χιλ. δολάρια πλήρωσε ο πατέρας ενός 16χρονου Σομαλού το εισιτήριο για την ελευθερία του παιδιού του… αυτός επέζησε και έφτασε στην Λαμπεντούζα ένα χρόνο μετά που έφυγε από το Μογκαντίσου… τι έχουν δει τα μάτια αυτού του παιδιού;

      Να είσαι καλά Velvet
      Έχεις την Καλημέρα μου...

      Elimina
  7. Ολοι εξακολουθούν να μιλανε για ντροπη και φρικη, να κατηγορεί ο ένα τον αλλον, όμως κανενας δεν θελει να παραδεχθει την αληθεια. Ξεχνουν οτι την αποκλειστικη ευθυνη την φερουν οι ιδιες δυτικες κοινωνιες που ενώ γνωριζουν τι πραγματικα συμβαινει εκει, κανουν ότι δεν καταλαβαινουν. Γιατι αυτό που τους ενδιαφέρει πραγματικά δεν είναι πως θα βοηθησουν τις ατυχες αφρικανικες χωρες εκει, αλλα πώς θα μπορεσουν να τις κλεψουν και να εκμεταλλευτούν καλυτερα τα πλουτη τους.

    Ποτε υποστηρίζοντας διεφθαρμένα και δικτατορικά καθεστώτα, ποτε προκαλώντας ένα ωραιο εμφύλιο πολεμο ώστε να εμφανιστούν ως οι κατοπινοί προστάτες και ελευθερωτές που κόπτονται για την ειρηνη και δικια των λαων με απωτερο σκοπο να βαλουν το χερι με σιγουριά ακομη πιο βαθια.

    Είναι ηλιθιο να πιστεύουμε ότι τα μεταναστευτικά ρευματα θα τα σταματήσουν τα όπλα, οι φραχτες, τα ναυαγια, οι νόμοι, τα διαταγματα και τα στρατόπεδα συγκεντρωσης. Για να λυθεί το μεταναστευτικο, χρειαζεται μια διαφορετικη πολιτικη από την ευρωπαική ενωση στις χωρες καταγωγης και προελευσης αυτων των ανθρωπων.

    ΥΓ.
    Κι εσυ να εισαι καλα Λεβινα
    σ΄ευχαριστω για το ενδιαφερον και την συμμετοχη σου

    RispondiElimina
  8. Στην ζυγαριά του πλουτισμού
    η ανθρωπινή ζωή μετρα από ελάχιστα
    έως καθόλου...ε μ π α ι γ μ ό ς


    φιλί

    RispondiElimina
  9. Δυστυχώς εδώ δεν μπορω να μη συμφωνήσω μαζι σου. Κι αφου τα βλεπουμε όλα με οικονομικούς ορους στο χρηματιστηριο της ζωης, θα προσθετα ότι μαλλον δεν εχει την ιδια τιμη παντου. Αλλη τιμη εχει ο κατοικος της Αφρικης κι άλλη ο Ευρωπαίος .
    Αλλα και στην χωρα μας η ανθρώπινη ζωη παντως δεν αξιζει και τιποτα σπουδαίο. Προσφάτως αποδειχθηκε ότι αξιζει οσο δηλαδη κοστίζει ενα εισητηριο στις αστικες συγκοινωνιες. Ενα ευρο και σαραντα λεπτα. Τοσο δεν ηταν το τιμημα που πληρωσε ο δεκαοκτάχρονος που εχασε την ζωη του πέφτοντας από το λεωφορείο
    Ας μην εχουμε αυταπάτες κι εμεις

    Καλημερα Ελεν.....

    RispondiElimina