05/12/16

REINALDO ARENAS - Yo soy ese niño / Εγώ είμαι εκείνο το παιδί


REINALDO ARENAS












Εγώ είμαι εκείνο το παιδί 
με το στρογγυλό και λερωμένο πρόσωπο
που σε κάθε γωνιά, σας ενοχλεί μ΄εκείνο το
"μου δίνετε μια δεκαρίτσα"

Εγώ είμαι εκείνο το παιδί με το λερωμένο πρόσωπο
χωρίς αμφιβολία ανεπιθύμητο
που από μακριά παρατηρεί τα λεωφορεία
και τ΄ άλλα παιδιά να γελούν δυνατά και να χοροπηδάνε

Εγώ είμαι εκείνο το αντιπαθητικό παιδί,
χωρίς αμφιβολία ανεπιθύμητο
που κάτω από τις τεράστιες λάμπες του δρόμου
ή κάτω από τις πόρνες κι αυτές φωτισμένες
ή μπροστά από τα κορίτσια που μοιάζουν να αιωρούνται
σας χλευάζει με το στρογγυλό και λερωμένο του πρόσωπο

Εγώ είμαι εκείνο το οργισμένο και μοναχικό παιδί που διαρκώς
σε χλευάζει με το θυμό του οργισμένου παιδιού και σε προειδοποιεί
αν υποκριτικά μου χαϊδέψεις το κεφάλι
εγώ θα βρω την ευκαιρία να σου κλέψω το πορτοφόλι

Εγώ είμαι εκείνο το παιδί διαρκώς
με το στρογγυλό και λερωμένο πρόσωπο
σαν την εφιαλτική σκηνή που πλακώνει
όπως η επικείμενη λέπρα και οι ψύλλοι,
από επικείμενες προσβολές και εγκλήματα.

Εγώ είμαι εκείνο το σιχαμερό παιδί
που αυτοσχεδιάζει ένα κρεβάτι
απο παλιά χαρτόκουτα και περιμένει, βέβαιο,
ότι θάρθεις να μου κάνεις παρέα.
(Ρεϊναλντο Αρένας -Νεα Υόρκη, Οκτώβρης 1983)

(Μετάφραση - Velvet)
__________________
Ρεϊνάλντο Αρένας (1943 –1990) Κουβανός ποιητής, πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Το έργο του χαρακτηριζεται απο την έντονη αντίθεσή του στο καθεστώς του Κάστρο. Διωκομενος για τις ιδεες και την ομοφυλοφιλία του κυνηγηθηκε και φυλακιστηκε. Το 1980, μετά από δύο ανεπιτυχείς προσπάθειες, καταφερνει τελικα να φυγει από την Κουβα χάρη στη μαζική έξοδο των "ανεπιθυμητων" απο το λιμάνι του Mariel. Εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, όπου συνέχισε το λογοτεχνικό του έργο εναλλασοντας τη μεγάλη ποιητική ομορφιά με τη πικρή απογοήτευση. Το 1987 διαγνώστηκε με AIDS και το 1990, αυτοκτονεί μια κρύα μέρα του Δεκεμβρη.

Στη Κούβα δεν διαβάζουν και δεν γράφουν ποίηση

10 commenti:

  1. REINALDO ARENAS (Holguín, 16.07.1943 – New York, 07.11.1990), ήταν ενας σπουδαίος Κουβανός, ποιητής, συγγραφέας, και δοκιμιογράφος.
    Το 1973 φυλακίστηκε από το καθεστώς λόγω της ομοφυλοφιλίας του, που ειχε ανοιχτά δηλωσει, και αργότερα αναγκάστηκε να παραιτηθεί απο την εργασία του. Εγκλείστηκε στη μεσαιωνική φυλακή Morro, (αποικιακό φρούριο) βασανίστηκε επι μακρόν, αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Χάρις σε ορισμένους τουρίστες κατάφερε να βγάλει μερικά έργα του εξωτερικό.

    Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του εβδομήντα προσπάθησε αρκετές φορές να αποδράσει από την Κούβα, χωρίς επιτυχία. Ολες τις φορές οδηγήθηκε πίσω στη φυλακή και στα καταναγκαστικά έργα. Το 1980, όταν ο Κάστρο επέτρεψε την μαζική έξοδο (Marriel) στους "ανεπιθύμητους": ομοφυλόφιλους, φυλακισμένους και ψυχικά ασθενείς κατάφερε και έφυγε με ψεύτικο διαβατήριο.

    Στις ΗΠΑ ανακαλύπτει οτι έχει aids αλλά και τα "ελαττώματα" της αμερικάνικης κοινωνίας. Τα τυπωμένα πλέον βιβλία του αποκτούν παγκόσμια επιτυχία. Διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα και διορίζεται επίκουρος καθηγητής στη Νέα Υόρκη. Ο ιδιος αισθάνεται οτι η Αμερική δεν είναι ο τόπος του και η Κούβα δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Ολοκληρώνει την αυτοβιογραφία του, το "Before Night Falls", που έγινε ταινία το 2000. Αυτοκτονεί το 1990 στη Νέα Υόρκη μια κρύα νύχτα του Δεκεμβρη.

    Ανάμεσα στα έργα του ξεχωρίζουμε:
    Celestino antes del alba (μυθιστόρημα, 1967), End el desfile (ιστορίες, 1981), Otra Vez el mar (μυθιστόρημα, 1982), Voluntad de Vivir manifestandose (ποίηση,1989) και Antes que anochezca (μυθιστόρημα) - Before Night Falls, (αυτοβιογραφία 1990. Το 2000 δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του γυρίστηκε η ταινια «Before Night Falls», (Πριν Πέσει Νύχτα) βασισμένη στο βιβλίο του, σε σκηνοθεσία Τζούλιαν Schnabel και με πρωταγωνιστή τον Javier Bardem.

    Τα τελευταία του λόγια: «Σας κληροδοτώ τους φόβους μου, αλλά και την ελπίδα ότι σύντομα η Κούβα θα γίνει ελεύθερη»

    (Το βιβλιο "ΠΡΙΝ ΠΕΣΕΙ Η ΝΥΧΤΑ" του ΡΕΙΝΑΝΤΟ ΑΡΕΝΑΣ κυκλοφορει στην Ελλαδα απο τις εκδοσεις "Συγχρονοι Οριζοντες")

    RispondiElimina
  2. Τα τελευταία του λόγια που εγραψε πριν αυτοκτονήσει:

    Αγαπητοί φίλοι, λόγω της επισφαλούς κατάστασης της υγείας μου και τη φοβερή συναισθηματική κατάθλιψη που νοιώθω και δεν είμαι σε θέση πια να γράψω και να αγωνιστώ για την ελευθερία της Κούβας, βάζω ενα τέλος στη ζωή μου. Τα τελευταία χρόνια, αν και πολύ άρρωστος, κατάφερα να τελειώσω τα έργα μου οπου εργάστηκα για σχεδόν τριάντα χρόνια.

    Σας κληροδοτώ όλους τους φόβους μου, αλλά και την ελπίδα ότι σύντομα η Κούβα θα είναι ελεύθερη. Ειμαι ικανοποιημένος οτι συνέβαλα, έστω και για λιγο, με το θρίαμβο αυτης της ελευθερίας. Βαζω ηθελημένα τέλος στη ζωή, γιατί δεν μπορώ πλέον να συνεχίσω να εργάζομαι. Κανένας από τους ανθρώπους που είναι κοντά μου δεν εμπλέκεται σε αυτή την απόφαση. Υπάρχει μόνο ένας υπεύθυνος: Φιντέλ Κάστρο. Τα βάσανα της εξορίας, η μοναξιά και η νόσος σίγουρα δεν θα με ειχαν χτυπήσει αν θα μπορούσα να ζήσω, ελεύθερος, στη χώρα μου.

    Καλώ ολο το κουβανικό λαό που βρισκεται στην εξορία, όπως και το νησί, να συνεχίσουν να αγωνιζονται για την ελευθερία. Αυτο δεν είναι ενα απαισιόδοξο μήνυμα, ειναι ένα μήνυμα αγώνα και της ελπίδας.

    «Η Κούβα θα είναι ελεύθερη. Έχω είμαι ήδη».

    RispondiElimina
  3. "... Όταν έφτασα στη φυλακη Morro πολλοι κρατούμενοι αναγνώρισαν σε μένα το δολοφόνο, το βιαστή και το πράκτορα της CIA. Αμεσως περιβλήθηκα απο ενα φωτοστέφανο αξιοπρέπειας, ακόμα και αναμεσα στους καθε λογης εγκληματιες. Και έτσι κοιμήθηκα στο έδαφος μόνο το πρώτο βράδυ, στο τμήμα αριθμός επτά που με ειχαν εγκλεισμένο, ενα τμήμα που δεν ηταν μονο για τους ομοφυλόφιλους, αλλά καταδικασμενους για διάφορα εγκλήματα. Οι ομοφυλόφιλοι ήταν στα δύο χειρότερα τμήματα του Morro, στο υπόγειο: δύο βρωμερες τρύπες χωρίς τουαλέτα, που όταν ανεβαινε η παλίρροια πλημμύριζε.

    Οι ομοφυλόφιλοι δεν αντιμετωπίζονταν ως ανθρώπινα όντα, αλλά ως κτήνη. Ηταν οι τελευταίοι που πήγαιναν για φαγητο ετσι μπορουσαμε ολοι να τους δουμε. Τους χτυπουσαν με οτιδηποτε και αν εκαναν ακομη και το πιο ασήμαντο. Οι στρατιώτες που μας φύλαγαν και τους φωναζαν «μαχητές» ήταν νεοσύλλεκτοι σε τιμωρία και που εδιναν διέξοδο στην οργή τους πανω στους ομοφυλοφιλους. Φυσικα δεν τους φωναζαν ομοφυλόφιλους, μα πουστηδες ή, στην καλύτερη περίπτωση αδερφές.

    Οι φυλακες με τις αδελφές ηταν στο χαμηλότερο σημειο της κόλασης. Αρκετοι απο αυτους ήταν αξιολυπητα άτομα, εξαναγκασμενα από τις διακρίσεις και τη φτώχεια να διαπρατουν κοινα εγκληματα. Ωστόσο, δεν είχαν χάσει την αίσθηση του χιούμορ. Εφτιαχναν φούστες απο σεντονια, ζητουσαν απο τους συγγενείς τους βερνίκια παπουτσιών που χρησιμοποιούσαν για μακιγιάζ η για να βαψουν τα ματια. Εφτιαχναν μακιγιαζ ακομη και με το ασβεστη των τοιχων. Μερικές φορές, όταν εβγαιναν να κάνουν ηλιοθεραπεία στη ταρατσα του Morro, ήταν ένα αληθινο σόου.

    Ο ήλιος ήταν ένα προνόμιο που δινοταν σε δόσεις στους φυλακισμένους. Μας αφηναν εξω να βγουμε μια φορά το μήνα ή κάθε δύο εβδομάδες, για μία μόνο ώρα. Οι αδερφες συμετειχαν σαν να ήταν ενα απο τα πιο σπουδαια γεγονοτα που τους συνεβαιναν σε ολη τη ζωη τους και πραγματι ετσι ηταν. Απο την ταρατσα μπορουσαν να δουνε τον ηλιο, τη θάλασσα και ακόμη και την Αβάνα, τη πολη οπου εκει ειχαν τοσο υποφερει αλλα απο εδω φαινοταν παραδεισος.

    Σε εκείνες τις εξόδους ολες οι αδερφές στολιζονταν και ντυνονταν με τα πιο περίεργα κουρέλια, εφτιαχναν περούκες απο σχοινια οπου εβρισκαν, εβαζαν make-up και φοραγαν τακούνια με κομμάτια από ξύλο, που τα ελεγαν τσοκαρα. Δεν ειχαν τίποτα να χάσουν και γι αυτο ειχαν τη πολυτελεια να ειναι ο εαυτος τους, εκαναν παρεες, αστειευονταν, μπορουσαν ακομη και να μιλησουν εναντια στους «μαχητές».

    Κι αυτο θα μπορούσε να τους κοστίσει την απώλεια μιας ωρας ήλιου για τρεις μήνες, το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσε να συμβεί σε έναν κρατούμενο, επειδή στον ήλιο μπορούσε να βγαλει, τους κοριους, τις ψείρες και τα ακάρεα, έντομα που κρύβονται κάτω από το δέρμα και κάνουν τη ζωή βασανιστικη ακομη και στο υπνο.

    Το κρεββατι μου ήταν το τελευταιο της σειρας, κοντά σε ένα φεγγίτη. Υποφερα απο το κρύο και το νερο που όταν έβρεχε επεφτε πανω. Το φως του φάρου της φυλακης Morro εισχωρούσε καθε δύο ή τρία λεπτά απο μια τρύπα και με τύφλωνε. Ηταν δύσκολο να κοιμηθω με αυτό το τεράστιο φάρο που γυρίζε πανω στο κεφάλι του, με το θόρυβο των κρατουμένων και τα φώτα της φυλακής, που ποτέ δεν έσβηναν¨..."

    (Μια σελιδα απο το ημερολόγιο του Ρεϊνάλντο Αρένας που γράφτηκε ενώ ηταν φυλακισμένος στη φυλακή Morro στην Αβανα κατά τη διάρκεια της κουβανικής επανάσταση).

    RispondiElimina
  4. Η ομορφιά είναι επικίνδυνη για καθε δικτατορία, επειδή υπονοεί ενα πεδίο περα απο τα ορια που η δικτατορία εκχωρεί στον άνθρωπο. Ο ζωτικός της χωρος ξεφεύγει απο την αστυνόμευση του καθεστώτος και για το λόγο αυτό αδυνατεί να την εξουσιάσει.
    REINALDO ARENAS (1943 –1990) Κουβανός ποιητής και συγγραφέας

    RispondiElimina
  5. Οποιος παράγει τέχνη είναι επικίνδυνος για οποιαδήποτε δικτατορία. Εμεις δημιουργούμε την ομορφιά και η ομορφιά είναι ο εχθρός. Οι καλλιτέχνες δραπετεύουν από την πραγματικότητα, οι καλλιτέχνες είναι αντεπαναστάτες και επομένως, εσυ είσαι ενας αντεπαναστάτης Ρεϊνάλντο Αρένας, και ξέρεις γιατί? Επειδή υπάρχει ένας άνθρωπος, που ενω δεν μπορεί να εξουσιάσει την ομορφιά, αποφάσισε να την εξαλείψει.
    JOSE LEZAMA LIMA (1910-1976) Κουβανός ποιητής και συγγραφέας
    Απο τους πιο σημαντικούς λογοτέχνες της χώρας του

    RispondiElimina
  6. "Σας κληροδοτώ τους φόβους μου...."

    Ποιητικές πράξεις ζωής όπου ελαχιστότατοι αντέχουν την αποδοχή της κληρονομιάς..

    RispondiElimina
    Risposte
    1. οι φοβοι του...
      Οι φοβοι του ειναι και επικειμενοι δικοι μας φοβοι. Ποιος μπορει να ζησει και να αναπνευσει σε ενα ανελευθερο καθεστως που τον πνιγει και τον αλυσοδενει.

      Επειτα για ν΄ αντεξεις μια τετοια κληρονομια δεν πρεπει να ανηκεις πουθενα, παρα μονο στον εαυτο σου, οπως ο Ρειναλντο Αρενας.

      Elimina
  7. Εξαιρετικο!!!!

    RispondiElimina
  8. Καλημέρα!!!
    Εξαιρετική μετάφραση του ποιήματος!
    Δυστυχώς λίγα πράγματα υπάρχουν για τον Arenas στη γλώσσα μας...
    Μαγικός ποιητής!Αγαπημένος!
    Παίρνω το θάρρος...
    http://iketestondromon.blogspot.gr/2016/01/blog-post_68.html

    RispondiElimina
  9. Ναι πραγματι δεν υπαρχει τιποτα στη γλωσσα μας, οχι μονο του Arenas αλλα και γενικα των υπολοιπων αντικαθεστωτικων κουβανεζων λογοτεχνων. Προτιμουμε τις πλαστες αγιογραφιες των "ηρωων" του καθεστωτος απο την καταγραφη της αληθειας.

    RispondiElimina