Κάθομαι εκεί μα είμαι απών, μ' ένα καπέλο στο μέτωπο
μου
και πράγματα περίεργα περνούν απ΄το μυαλό μου
Nα ουρλιάξω εχω επιθυμία, μα δεν καταλαβαίνω την αιτία
και ξαφνικά εκεί που κλαίω, σαν ενα παιχνίδι πάλι γελάω
Οταν ακούω φωνές δεν απαντώ, σ' ένα παράξενο
κόσμο ζω
εκεί που υπάρχουν λίγα προβλήματα, εκεί που οι
άνθρωποι δεν έχουν συστήματα
Δεν έχω μέλλον, ούτε παρόν και ζω το σήμερα αιωνίως
το παρελθόν μου τώρα πια, είναι για μένα μακριά
Oτι χρειάζομαι έχω εδώ, ούτε κι η θάλασσα μεσ΄το βυθό της
έχει εκείνα που ονειρεύομαι, και δεν καταλαβαίνω
γιατί δεν χαίρομαι
Τι είναι αγάπη δεν εχω γνωρίσει, το χτυποκάρδι δεν έχω ζήσει
για μένα η γυναίκα αντιπροσωπεύει, εκείνη που με φροντίζει και με στηρίζει.
Μα μερικές φορές το νοιώθω οταν, της νύχτας τ’ αρπαχτικά
με αναγκάζουν χωρίς λόγο να αντιδρώ σκληρά
Kαι τότε ακούω μια φωνή, κι ετσι αρχίζει ο γολγοθάς
μου
θελω να ξεχάσω να μη θυμάμαι, να σκάσει πάει το μυαλό μου
Και καταστρέφω οτι βρεθεί εμπρός μου, ακόμη κι ενάντια στον εαυτό μου
ετσι κι αλλιώς δεν έχω ελπίδα, απ' το δωμάτιο να βγώ καμία.
Σ' ένα κρεβάτι που ολο τρίζει, σ' αυτό το μέρος
που με φοβίζει
συχνά γυρεύω να πετάξω, στον ουρανό ψηλά να φτάσω
Mα τι ζημιά μπορώ να κάνω, που θέλω μόνο να
πετάξω
τους φύλακες δεν καταλαβαίνω, γιατί μου δένουνε
τα χέρια
και προσπαθούνε με τη βία να μου φορούν λευκό μανδύα
τοτε είναι που σπρώχνω τα χέρια πίσω και χωρίς να θέλω πάντα δακρύζω
Μα πόσο μεγάλη ταραχή και τι υπέροχο όραμα Θεέ
μου
καθώς μια φωτεινή σκιά διασχίζει το μυαλό μου
Tα χέρια τώρα δυνατά δαγκώνω και για μια στιγμή θυμάμαι
οταν στο παρελθόν το μακρινό, κάποιος μου είπε,
«σ 'αγαπώ»
Σαν ενα αντίο σβήνει η φωνή και ηρεμία στη ψυχή
και απο εκείνο το αντίο, κάθομαι ακίνητος εδω στο
κρύο.
Don
Backy (1971)
(Μεταφραση – Velvet)
SOGNANDO
RispondiEliminaMe ne sto lì seduto e assente, con un cappello sulla fronte
e cose strane che mi passan per la mente
avrei una voglia di gridare, ma non capisco a quale scopo
poi d'improvviso piango un poco e rido quasi fosse un gioco
Se sento voci, non rispondo / Io vivo in uno strano mondo
Dove ci son pochi problemi / Dove la gente non ha schemi
Non ho futuro, né presente, e vivo adesso eternamente
il mio passato é ormai per me, distante
ma ho tutto quello che mi serve, nemmeno il mare nel suo scrigno
ha quelle cose che io sogno, e non capisco perché piango
Non so che cosa sia l'amore / E non conosco il batticuore
per me la donna rappresenta / Chi mi accudisce e mi sostenta
Ma ogni tanto sento che, gli artigli neri della notte
mi fanno fare azioni, non esatte
d'un tratto sento quella voce, e qui incomincia la mia croce
vorrei scordare e ricordare, la mente mia sta per scoppiare
E spacco tutto quel che trovo / Ed a finirla poi ci provo
Tanto per me non c'è speranza / Di uscire mai da questa stanza
Sopra un lettino cigolante, in questo posto allucinante
io cerco spesso di volare, nel cielo
non so che male posso fare, se cerco solo di volare
io non capisco i miei guardiani, perché mi legano le mani
E a tutti i costi voglion che / Indossi un camice per me
Le braccia indietro forte spingo / E a questo punto sempre piango
Mio Dio che grande confusione, e che magnifica visione
un'ombra chiara mi attraversa, la mente
le mani forte adesso mordo e per un attimo ricordo
che un tempo forse non lontano, qualcuno mi diceva: 't'amo'
In un addio svanì la voce / Scese nell'animo una pace
Ed è così che da quel dì / Io son seduto e fermo qui
DON BACKY (1971)
Una canzone, una storia. Don Backy ne raccontò la genesi, la storia vera di un ragazzo ricoverato in un manicomio ligure. Fu ripetutamente scartata al Festival di Sanremo. "Sognando" è un sincero omaggio a tutte le persone che hanno vissuto e sofferto in quei luoghi di detenzione.
RispondiElimina(Da Canzoni contro la Guerra)
_________________
Ένα τραγούδι, μια ιστορία. Ο Don Backy εξιστορεί την αληθινή ιστορία ενός αγοριού που ειχε εισαχθεί σε ψυχιατρικό νοσοκομείο της Λιγουρίας. Το τραγουδι είχε επανειλημμένα απορριφθεί από το Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο. «Ονειρεύοντας» είναι ενας ειλικρινής φόρος τιμής σε όλους τους ανθρώπους που έζησαν και υπέφεραν σε αυτούς τους τόπους κράτησης.
Δεν ξέρω γιατί, μα τελειώνοντας την ανάγνωση μέσα μου επαναλήφθηκε η φράση:
RispondiElimina"Αν δεν αγαπήσεις εσύ τον εαυτό σου (και τη ζωή σου), δεν μπορείς ν' αγαπηθείς"..
Και βεβαια εφ οσον αποδεχθουμε εμεις πρωτοι τον εαυτο μας μπορουμε να συναισθανθουμε και τους αλλους. Αλλα μιλαμε για υγιεις ανθρωπινες ψυχες που μπορουν να γνωρισουν και να κατανοησουν τα συναισθηματα τους. Ακατορθωτο για οποιον ζει ανυπερασπιστος ενα προσωπικο δραμα αναμεσα στα ορια της λογικης και της τρελας.
Elimina