Πόσο ωραίο είναι το κρασί
κόκκινο, κόκκινο, κόκκινο
λευκό είναι το πρωί
κι εγω σε μια τάφρο βρίσκομαι
Κι ανάμεσα στα βρωμόνερα
απολαμβάνω αυτά τ΄αστέρια
τούτη η ζωή είναι σύντομη
γραμμένη πάνω στο δέρμα
Μα πόσο ωραίο είναι το κρασί
λευκό, λευκό, λευκό
κόκκινο είναι το πρωί
κι εγω νοιώθω ενα πόνο στο πλευρό
Ζωή, ζωή, ζωή
βράδυ καθε βραδυ
γλυστράς απο τα δαχτυλά μου
μα εσυ να ελπίζεις, Mira, να ελπίζεις.
(Μεταφραση- Velvet)
__________
Το τραγουδακι αφιερωνεται ιδιαιτερα στους εραστες της βακχικης ποιησης
Γιατι χωρις ενα ποτηρι κρασι, η ζωη ειναι μιση.
Cin-cin, στην υγεια μας!
____________________
*Μira, ειναι το ονομα της κορης του Piero Ciampi
Ενα ακομη τραγουδι του Piero Ciampi εδω: Sul-porto-di-livorno
*Μira, ειναι το ονομα της κορης του Piero Ciampi
Ενα ακομη τραγουδι του Piero Ciampi εδω: Sul-porto-di-livorno
Πανέμορφο τραγούδι γλυκόπιοτο
RispondiEliminaσαν ώριμο κρασί
Καλημέρα Velvet
Οπως ενα βελουδινο Μερλοτ
RispondiEliminaΓεματο με αρωματα και χρωματα
Καλημερα Ελεν
Ο Piero Ciampi (1934-1980) ηταν ενας Ιταλος, τραγουδοποιος και ποιητης. Eνας μποεμ, ενας μοναχικος περιπλανωμενος "clochard", χωρις παρεα. Εζησε μια αυτοκαταστροφικη ζωη, αναμεσα στο πιοτο, στη φυγη, σε αδιεξοδους ερωτες και στην ποιητικη δημιουργια. Για το εργο του δεν ειναι γνωστος στο ευρυ κοινο, αλλα αναγνωρισμενος απο την μουσικη κριτικη σκηνη. Η μουσικη ηταν μονο η δικαιολογια, η μεγαλη αγαπη του ηταν το κρασι.
RispondiEliminaΜοναχα δυο γυναικες αγαπησε πραγματικα που και τις δυο εχασε απο δικη του υπαιτιοτητα. Η μοναδικη και αχωριστη συντροφος, εκεινη που παρεμεινε πιστη μεχρι τελος, ηταν ενα μπουκαλι κρασι.
Σε μια συνεντευξη που ειχε δωσει και στην ερωτηση "τι σου λειπει για να νοιωσεις πλουσιος" απαντησε: "Πολλα πραγματα: μια ομελετα με κρεμμυδια, ενα ποτηρι κρασι, ενας ζεστος καφες κι ενα ταξι στην πορτα. Δεν ειχα ποτε ολα αυτα τα πραγματα μαζι. "
Στο κρεβατι του θανατου ζητησε, ενα λουλουδι και ενα ποτηρι κρασι.
"Prosit" Velvet!
RispondiEliminaOpos leei o Baudelaire "as methisoyme xoris diakoph, me krasi me poihsh me areth" opos aresei ston kathena.
Alla methiste!
z.
Σωστα Ζ.
RispondiEliminaΓιατι διχως κρασι και ηδονη τι νοημα εχει η ζωη.
Αντε και με ολιγη ποιηση.
Μεθύστε
RispondiEliminaΠρέπει να 'σαι πάντα μεθυσμένος.
Εκεί είναι όλη η ιστορία: είναι το μοναδικό πρόβλημα.
Για να μη νιώθετε το φριχτό φορτίο του Χρόνου
που σπάζει τους ώμους σας και σας γέρνει στη γη,
πρέπει να μεθάτε αδιάκοπα. Αλλά με τι;
Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή, όπως σας αρέσει.
Αλλά μεθύστε.
Και αν μερικές φορές, στα σκαλιά ενός παλατιού,
στο πράσινο χορτάρι ενός χαντακιού,
μέσα στη σκυθρωπή μοναξιά της κάμαράς σας,
ξυπνάτε, με το μεθύσι κιόλα ελαττωμένο η χαμένο,
ρωτήστε τον αέρα, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι,
το κάθε τι που φεύγει, το κάθε τι που βογκά,
το κάθε τι που κυλά, το κάθε τι που τραγουδά,
ρωτήστε τι ώρα είναι,
και ο αέρας, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι,
θα σας απαντήσουν:
- Είναι η ώρα να μεθύσετε!
Για να μην είσαστε οι βασανισμένοι σκλάβοι του Χρόνου,
μεθύστε, μεθύστε χωρίς διακοπή!
Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή, όπως σας αρέσει.
Σάρλ Μπωντλαίρ
Είμαστε κι εμείς οι Παράξενοι που επιμένουμε στο:
RispondiEliminaΤο πιο δυνατό κρασί, είναι αυτό που φτιάχνεις με Υπέρβαση Εαυτού.
Μία φορά αν μεθύσει ο Νους, δεν επιστρέφει η Ύπαρξη στις νηφαλιότητες.
:))
Εμεις οι εραστες της "εμφιαλωμενης ποιησης"
RispondiEliminaδεν επιδιωκουμε υπερβαση εαυτου και μεθυσμενο νου
Επιδιωκουμε την μεθη των αισθησεων και των παραισθησεων
Γιατι οποιος πινει, παρατηρει, γευεται, οσφραινεται…
Μεθαει ψυχη και σωμα
Ταυτίζομαι με τον τραγουδοποιό, τον Μπωντλαίρ και τα δικά σου λεγόμενα στο τελευταίο σου σχόλιο.
RispondiEliminaΤο γιατί μην το ρωτάς.
Μια άλλη μέρα θα ξημερώσει.
Προσφερω ενα ποτηρι κοκκινο Cabernet-sauvignon
RispondiEliminaΚαι μη ρωτας γιατι