 |
| René Magritte - Décalcomanie (1966) |
Μερικές φορές σκέφτομαι
τι θ΄ άλλαζε αν άλλαζα
κι άλλες αν θα έκανα τα ίδια
όμως φοβάμαι τις αλλαγές και το ξεκίνημα
όλα πάλι από το μηδέν
κι απ’ την αρχή να ξαναρχίζουν
δεν έχω ούτε την υπομονή να περιμένω
Καλύτερα λοιπόν να παραμείνουν όλα όπως είναι
γιατί ο χρόνος είναι σκληρός και αδυσώπητος
αδύνατο να τον προλάβεις
κι ας με τρομάζει η ανυπόφορη
συνήθεια των πραγμάτων
κι η κούραση της καθημερινής μονοτονίας
Πάντα με δυσκόλευε η προσπάθεια
κάθε νέας προσαρμογής.
(V)
______________
Μια συμμετοχή μου στο 6 συμπόσιο ποίησης της Αριστέας
Υπέροχη εξομολόγηση με όμορφο, λιτό, πολύ ανθρώπινο ύφος!
RispondiEliminaΣτέκομαι στο ερώτημα "τι θ' άλλαζε αν άλλαζα" και στο "δεν έχω ούτε την υπομονή να περιμένω"! Πληγώνουν και μόνο στην σκέψη τους...
Η αλλαγή παίρνει μακριά κάθε απαισιοδοξία και ψυχική κόπωση, αρκεί να την ονειρευτείς και να την επιθυμήσεις βαθιά.
Για αρχή μικρές αλλαγές, μικρές προσαρμογές! Αξίζει να δοκιμάσεις και ποτέ δεν είναι αργά!
Εμπρός, λοιπόν, ακόμα παραμένεις αδρανής;
Καλό σου βράδυ, V!
Μπορω να φανταστω τι θ΄αλλαζε αν αλλαζα
EliminaΤο εχω κανει αρκετες φορες και μου ηταν ευχάριστο
Δεν με φοβιζει η αλλαγη σαν αλλαγη
Αλλα περισσοτερο η κουραση οτι πρεπει ν΄ αρχισω παλι απο την αρχη
Νοιωθω οτι αυτη η προσπαθεια καθε νεου ξεκινηματος μου κλεβει πολυτιμο χρονο απο τη ζωη
Με άγγιξε βαθιά το ποίημά σου! Είδα τον εαυτό μου σε κάθε αλλαγή, φόβος και κούραση και όμως ήθελα δεν ήθελα έπρεπε να γίνει αλλαγή, το έδειχνε πια ο χρόνος...Μόνο για ένα λόγο δεν το ψήφισα, γιατί τελικά ψηφίζω αλλαγή! Για σκέψου λίγο βελούδο, αν δεν τολμούσαμε τις αλλαγές τότε και τώρα και πάντα οι άνθρωποι θα ήμαστε στάσιμοι. Ο πλούτος της γνώσης αποκτιέται με την εμπειρία και η εμπειρία με κάθε νέο, και το κάθε νέο έρχεται από μια αλλαγή.Καλή ή κακή η αλλαγή, φτιάχνει εσένα! Η συνήθεια και η στασιμότητα σε μικραίνει σε ένα μικρόκοσμο που μόνο η μοναξιά τελικά σου κάνει παρέα... Τη ζω αυτή τη μοναξιά στη συνήθειά μου!
RispondiEliminaΓλυκιά καληνύχτα, με ευχή για ένα διαφορετικό ξημέρωμα (και μη μου πεις έβλαλε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα αλλιώς γιατί δεν θα το δεχτώ...χαχαχχαχαχα)
Συμφωνω με την αποψη σου, η συνηθεια σε τελματωνει και η αλλαγη βαζει φτερα στα ποδια. Οπως εγραψα πιο πανω δεν ειναι αυτος ο φοβος μου. Ειναι ο χρονος που φοβαμαι οτι χανεται καθε φορα που θα πρεπει να αφησω το "παλιο" και να ξαναρχισω τα παντα απο την αρχη μεχρι κι αυτα να γινουν μια ακομα συνηθεια.
EliminaΑντιθετα επιλεγω να κανω μικρα βηματα αυτοβελτιωσης καθε μερα. Προτιμω να αλλαζω εσωτερικα ο ιδιος, πραγμα πιο δυσκολο παρα να αλλαζω τυπικα εξωτερικα με την πρωτη ευκαιρια.
Δεν πειραζει που δεν το ψηφισες, ηταν επομενο μεσα στη γενικη ευφορια περι αλλαγης να μοιαζει ντεμοντε.
Ναι δυστυχως ο μανωλιος εβαλε τα ρουχα αλλιως. Δεν αλλαζουν οι νοοτροπιες χρονων μεσα σε μια μερα με τα πουκαμισα εξω και τα κουστουμια χωρις γραβατα. Χρειαζονται λιγα λογια και πολλη δουλεια.
Καλημέρα Velvet
RispondiEliminaΣυγχαρητήρια για την συμμετοχή σου
Όλα λαμπρά στο Συμπόσιο!!!
φιλί
Ευχαριστω Ελεν
EliminaΚαλο βραδυ
Αλλάζουμε Velvet, όσο κι αν ακούγεται περίεργο αλλάζουμε μέσα στον χρόνο… αλλάζουν οι σκέψεις μας, αποκτούμε γνώσεις, εμπειρίες, αλλάζει ο χαρακτήρας μας, αλλάζει ο τρόπος που μιλάμε, που περπατάμε, τα θέλω μας, ο εαυτός μας…
RispondiEliminaΜικρές αλλαγές σαν φτερουγίσματα που δεν τους δίνεις σημασία, ανεπαίσθητες, ανάλαφρες που θα φανούν μόνο αν μπορέσεις να κάνεις την σύγκριση μεταξύ του χθες και του σήμερα.
Έμαθα πια να ξεχωρίζω αυτές τις αλλαγές, τις ακούω να βροντούν κάθε φορά που γίνονται, τους δίνω σημασία, τους χαμογελώ , τις καλωσορίζω από όπου κι αν προέρχονται, ότι προορισμό επάνω μου κι αν έχουν… ψυχή, μυαλό, κορμί …
Τις άλλες τις μεγάλες αλλαγές, περιττές τις θεωρώ τώρα πια κι εγώ, με το ίδιο σκεπτικό πως θα σπαταλήσουν τον πολύτιμο χρόνο μου με αφήνουν αδιάφορη.
Ευκαιρία λοιπόν δίνουν λίγοι στίχοι για να μιλήσουμε και για τις δικές μας μικρές προσωπικές αλλαγές …
Καλό ξημέρωμα καλέ μου :)
EliminaΑλλάζουμε ακομη κι αν δεν το κατανοούμε, νομος της φυσικης εξελιξης. Κι εγω βλεποντας τον εαυτό μου στο περασμα του χρονου παρατηρω ποσο αλλαξε, τι αναθεωρησε, τι κρατησε. Και φυσικα στο κειμενο δεν αναφερομαι στις κοινωνικες η πολιτικες αλλαγες που διαδραματίζονται καθημερινα γυρω μας. Μια δικη μου προσωπικη αγωνια εξεθεσα.
Ευχαριστω και καλο βραδυ, Λεβίνα