Johann Wolfgang Goethe / Sarei andato lontano / Θα είχα φύγει μακριά

(Sarei andato lontano)
Sarei già andato lontano, 
tanto lontano quanto è grande il mondo, 
se non mi trattenessero le stelle 
che hanno legato il mio al tuo destino, 
così che solo in te posso conoscermi. 
E la poesia, i sogni, il desiderio, 
tutto mi spinge a te, alla tua natura, 
e dalla tua dipende la mia vita.
Johann Wolfgang Goethe (1749-1832)

(Θα είχα φύγει μακριά)
Θα είχα ηδη φύγει μακριά,
τόσο μακριά οσο μεγάλος είναι ο κόσμος 
αν δεν με περιόριζαν τ’ αστέρια
που έχουν δεσμεύσει τη μοίρα μου με τη δική σου  
έτσι ώστε μόνο μέσα από σένα μπορώ να αισθανθώ    
Και η ποίηση, τα όνειρα, η επιθυμία,
όλα αυτά με οδηγούν σ΄εσένα, στη φύση σου 
που από τη δική σου εξαρτάται η ζωή μου.

(Μεταφραση-Velvet)

____________
Video
Ritchie Blackmore - Snowman

Αγαπάτε Αλλήλους

Από ένα μικρό χωριό της Γαλιλαίας, εξήλθε ο Ιησούς «Ό αμνός του Θεού...ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου». Δεν έζησε περισσότερο απο τριάντα τρία χρόνια και απο αυτά μόνο τρία ενεργά διέθεσε στη δημόσια ζωή. Κι όμως αυτή η εξέχουσα μορφή που όμοια της δεν ενεφανίσθη μέχρι σήμερα στη γη, με το πιο σύντομο χρονικό πέρασμα στην ιστορία καθόρισε περισσότερο απο οιανδήποτε άλλο την ανθρωπότητα. 

Ο μεγαλύτερος επαναστάτης όλων των εποχών δεν οδήγησε στρατούς δεν μεταχειρίστηκε τη βία. Τα μοναδικά του όπλα ήταν ο μαχητικός του λόγος και η ζωή του: γιατί «ουδέποτε ούτως ελάλησεν άνθρωπος ως ούτος ο άνθρωπος»[1], γιατί ο ίδιος επέλεξε να ζήσει ανάμεσα σε μερικούς αγράμματους ψαράδες, με τους απόκληρους και μη εκλεκτούς τις πόρνες και τους αρρώστους.

Ένοιωσε τον πόνο του λεπρού, είδε με τα μάτια του τυφλού, αισθάνθηκε την αγωνία του πλουσίου. Δεν ζήτησε τίποτα για τον εαυτό του, ανέβηκε στο Γολγοθά, ταπεινώθηκε και υπόμεινε το φριχτό μαρτύριο της Σταύρωσης. Η διδασκαλία του μια απέραντη θάλασσα ψυχικής προσφοράς και θεόπνευστης ποίησης εκεί όπου κρύβονται όλοι οι θησαυροί της γνώσης και της σοφίας.

Μας ανακοίνωσε ότι ο "νόμος" της αγάπης είναι ο μοναδικός και δεν υπάρχει ουδείς άλλος για την ειρηνική συμβίωση της ανθρώπινης κοινωνίας. Γιατί «όπου κυβερνά η αγάπη δεν υπάρχει εξουσία και όπου κυριαρχεί η εξουσία απουσιάζει η αγάπη». [2].

Η αιώνια παρακαταθήκη του συνοψίζετε σε μια μεγαλειώδη φράση ενα ανοιχτό κώδικα που πρέπει να ακολουθήσουμε όλοι μας: "Αγαπάτε Αλλήλους"

(V)

Θρηνητικός λόγος Ιησού στο δρόμο για τον Γολγοθά

Θυγατέρες της Ιερουσαλήμ, μην κλαίτε για μένα, 
να κλαίτε μάλλον για τον εαυτόν σας και για τα παιδιά σας. 

Διότι θα έλθουν ημέρες που θα λέγουν, 
«Ευτυχείς οι στείρες και οι κοιλίες, 
που δεν εγέννησαν, και μαστοί, που δεν εθήλασαν». 

Τότε θα αρχίσουν να λέγουν εις τα βουνά, 
«Πέστε επάνω μας», και εις τους λόφους, «Σκεπάστε μας», 

Διότι εάν κάνουν αυτά εις το χλωρόν δένδρον, 
τι θα συμβεί εις το ξερό; [3]

[1]. Ιωάννην  Κεφ. 7-46
[2]. Carl Jung

[3]. Λουκάς Κεφ. 23

Γιώργος Νταλάρας - Μακριά απ’ τα ψέματα

Θα φύγω ένα πρωί μακριά απ’ τα ψέματα
προτού με κλείσουν πάλι συρματοπλέγματα
θα αφήσω μες το χτες τους καθοδηγητές
σε πεθαμένο κόσμο φονιάδες και ληστές
θα φύγω μην κοιτώ κοπάδια όσους πεινούν
με ταξικές ανάγκες που θα τους τυραννούν

Φίλοι εσείς της ερημιάς δεν είναι κόσμος τούτος για μας
χρόνια το αίμα ενός λαού καθρέφτης είναι τ’ ουρανού

Θα αφήσω ένα πρωί τη διαλεκτική
θα φύγω και θ’ αρχίσω δουλειά και πρακτική
γιατί πολλοί σιωπούν και κείνοι που μιλούν
στην ίδια τους πατρίδα σαν πρόσφυγες ρωτούν
ποιο κόμμα το μπορεί τον ουρανό να πιει
τη θάλασσα να κλείσει στου ανθρώπου την ψυχή

Φίλοι εσείς της ερημιάς δεν είναι κόσμος τούτος για μας
χρόνια το αίμα ενός λαού καθρέφτης είναι τ’ ουρανού

Θα φύγω ένα πρωί να βρω το τέρμα μου
και δόξα άλλου κόσμου να μπει στο αίμα μου
το ρούχο μιας γενιάς το μάυρο ντύθηκα
μα τώρα φεύγω μόνος όπως γεννήθηκα
και φεύγω δυνατός μακριά απ’ τα ψέματα
προτού με κλείσουν πάλι συρματοπλέγματα

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Νικος Λαβράνος
Ερμηνεία: Γιωργος Νταλάρας
Δισκος: Οι Μάηδες οι ήλιοι μου (1978)

«Τα τελευταία χρόνια στον τόπο αυτό ειπώθηκαν τα χειρότερα ψέματα της Ιστορίας. Ειπώθηκαν ψέματα που ντράπηκαν και τα ίδια, μια και δεν ντρέπονταν τα στόματα που τα 'λεγαν»  (Μενέλαος Λουντέμης, 1906-1977)

Ντίνος Χριστιανόπουλος - Έξι ερωτικά ποιήματα

55.Εκείνοι που μας παίδεψαν
Εκείνοι που μας παίδεψαν βαραίνουν μέσα μας πιο πολύ
όμως η δική σου τρυφερότητα πόσον καιρό ακόμα θα βαστάξει;
'Ο,τι μας γλύκανε, το ξέπλυνε ο χρόνος κι η συναλλαγή,
εκείνοι που μας χαμογέλασαν βουλιάξαν σε βαθιά πηγάδια
και μείναν μόνο εκείνοι που μας πλήγωσαν,
εκείνοι που αρνήθηκαν να τους υποταχτούμε.
Εκείνοι που μας παίδεψαν βαραίνουν πιο πολύ…

57.Από κορμί σε κορμί
Είπα να υποχωρήσω σ’ ένα χαμόγελο,
να δω πού φέρνουν δυο χείλη όταν ανοίγουν σαν αγκαλιά,
κι από υποχώρηση σε υποχώρηση 
κι από χαμόγελο σε χαμόγελο κι από κορμί σε κορμί
έφτασα εδώ που ο θάνατος γίνεται ένα με το αίμα σου,
παίρνει την όψη σου, σε κουκουλώνει, σε συντρίβει,
σε κάνει πιο ελεεινό, σε φέρνει στο αμήν –
και τότε πια καμιά σιωπή δε σώζει,
καμιά τιμιότητα.

59. Ενός λεπτού σιγή 
Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας,
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;

67. Έρωτας 
Να σου γλείψω τα χέρια, να σου γλείψω τα πόδια –
η αγάπη κερδίζεται με την υποταγή.
Δεν ξέρω πως αντιλαμβάνεσαι εσύ τον έρωτα.
Δεν είναι μόνο μούσκεμα χειλιών,
φυτέματα αγκαλιασμάτων στις μασχάλες,
συσκότιση παραπόνου,
παρηγοριά σπασμών.
Είναι προπάντων επαλήθευση της μοναξιάς μας,
όταν επιχειρούμε να κουρνιάσουμε σε δυσκολοκατάχτητο κορμί.

82.Τέλος
Τώρα που βρήκα πια μιαν αγκαλιά,
καλύτερη κι απ' ό,τι λαχταρούσα,
τώρα που μου 'ρθαν όλα όπως τα 'θελα
κι αρχίζω να βολεύομαι μες στην κρυφή χαρά μου,
νιώθω πως κάτι μέσα μου σαπίζει.

Με κατάνυξη
Ελα να ανταλλάξουμε κορμί και μοναξιά.
Να σου δώσω απόγνωση, να μην είσαι ζώο,
να μου δώσεις δύναμη, να μην είμαι ράκος.
Να σου δώσω συντριβή, να μην είσαι μούτρο,
να μου δώσεις χόβολη, να μην ξεπαγιάσω.
Κι ύστερα να πέσω με κατάνυξη στα πόδια σου,
για να μάθεις πια να μην κλωτσάς.

Από τη συλλογή: "Ανυπεράσπιστος καημός" (1960)
ΠΟΙΗΜΑΤΑ (1949-1970) - Εκδόσεις Διαγωνίου - Θεσ/νικη, (1985)

____________

Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, ενας απο τους πιο σπουδαίους εν ζωή ποιητές μας, γεννήθηκε σαν σήμερα στις 20 Μαρτίου 1931 και ειναι 87 ετων.

Τα ποιήματα του Χριστιανόπουλου τα χαρακτηρίζει, η μοναξιά, η ερωτική αγωνία, το αίσθημα του ανικανοποίητου αλλα και η κοινωνική κριτική.

Ο ποιητικός του λόγος ειναι αιρετικός και τολμηρά εξομολογητικός, ο ιδιος ο ποιητής μιλα για τον εαυτό του χωρις περιστροφές και δεν κρύβει απολύτως τίποτα. Οι λέξεις που χρησιμοποιεί δεν ειναι περίτεχνες άλλα απλές καθημερινές, που ομως καταφέρνουν να δημιουργήσουν στον αναγνώστη δυνατά συναισθήματα ακριβώς γιατί είναι ειλικρινείς και ανεπιτήδευτες. 

Μην σας ξεγελά το φαινομενικά συντηρητικό παρουσιαστικό του γιατι πίσω απο αυτό κρύβεται ενας προκλητικά ευφυής άνθρωπος με ιδιαίτερο χιούμορ, ενας αναρχικός χαρακτήρας, ενας τύπος Rock.

Χρόνια Πολλά κύριε Ντίνο.

Τώρα πια

Τώρα πια έμαθα να σ΄αγαπώ διαφορετικά
Τώρα πια δεν αμφισβητώ τα αισθήματα σου 
Τώρα πια σκέφτομαι αν τρως 
Αν ντύνεσαι καλά 
Αν παίρνεις κάθε φορά τα φάρμακα σου
(V)

____________
Video
Beth Hart - I'll take care of you

Γιώργος Νταλάρας - Ένας κόμπος η χαρά μου

Άσε με πάλι να σου πω
για χρόνια περασμένα
για τα τραγούδια που αγαπώ
τα παραπονεμένα

Ένας κόμπος η χαρά μου
κι όμως αν θα ρθεις
στάλα στάλα θα στη δώσω
για να δροσιστείς

Άσε με πάλι να ρωτώ
ο χρόνος τι θα φέρει
ο ήλιος και ο κεραυνός
μου στήσανε καρτέρι

Στίχοι-Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Ερμηνεία: Γιωργος Νταλάρας


____________

Τραγουδια αναμνησεις απο το μακρυνο χτες, για αγαπημενους ανθρωπους και για πραγματα που μας σημαδεψαν στο διαβα της ζωης. Τραγουδια που μας συντροφεψαν, ερωτευτηκαμε και ταξιδεψαμε μαζι τους. Τοτε που ολα ηταν αλλιως.