Son morto con altri cento
son morto ch'ero bambino
passato per il camino
e adesso sono nel vento.
Πέθανα μαζί με εκατό άλλους
πέθανα οταν ήμουν παιδί
περνώντας από την καμινάδα,
και τώρα βρίσκομαι στον αέρα
Ad Auschwitz c'era la neve
il fumo saliva lento
nel freddo giorno d'inverno
e adesso io sono nel vento.
Υπήρχε χιόνι στο Άουσβιτς
ο καπνός ανέβαινε αργά
μια κρύα χειμωνιάτικη μέρα
και τώρα βρίσκομαι στον αέρα
Ad Auschwitz tante persone
ma un solo grande silenzio
è strano, non riesco ancora
a sorridere qui nel vento.
Στο Άουσβιτς υπήρξαν πολλοί
και μια μακρά ανεξήγητη σιωπή
ειναι παράξενο αλλα ακόμα δεν μπορώ
εδώ στον αέρα να χαμογελώ
Io chiedo come può l'uomo
uccidere un suo fratello
eppure siamo a milioni
in polvere qui nel vento.
Αναρωτιέμαι πώς μπορεί
ο άνθρωπος τον αδερφό να σκοτώνει
κι όμως είμαστε εκατομμύρια
εδώ στον αέρα απο σκόνη
E ancora tuona il cannone
e ancora no non è contenta
di sangue la bestia umana
e ancora ci porta il vento.
Και το κανονι συνέχεια βροντάει
κι απο αίμα δεν εχει χορτάσει
ακόμα το ανθρώπινο θηρίο
και ο αέρας ψηλά μας ανεβάζει
Io chiedo quando sarà
che l'uomo potrà imparare
a vivere senza ammazzare
e il vento si poserà.
Και ρωτάω αν ποτέ
ο άνθρωπος θα μπορέσει να μάθει
να ζει χωρίς να σκοτώνει
κι ο αερας να καταλαγιάσει
Compositore: Francesco Guccini (1964)
Arrangiatore: Nomadi
-------------------------------
27 Gennaio: Giornata della Memoria delle vittime dell'Olocausto.
27 Ιανουαρίου: Ημέρα Μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος.
