Κάθε βράδυ για να νικήσω την αδυσώπητη μοναξιά μου,
συνήθιζα να χαράζω χιλιάδες πορείες στο χαρτί
αλλά την επόμενη βρισκόμουν πάντοτε σε αδιέξοδο
εμπρός μου η ίδια ερημιά κανένα σταυροδρόμι
ούτε ένας δρόμος δεν υπήρχε να διαλέξω
άραγε ποιος θα μου δείξει τη διαδρομή
πότε θα βγω από τη φυλακή μου.
(V)
Μια συμμετοχη μου στο συμποσιο ποιησης: