Δεν ήταν δύσκολη η προσαρμογή μου σ΄αυτή τη πόλη της βόρειας Ιταλίας, γιατί αν εξαιρέσεις το κλίμα συχνά μουντό και βροχερό τα υπόλοιπα ήταν ακριβώς όπως τα ήθελα. Θυμάμαι ακόμα μια ευχάριστη ηρεμία που γέμιζε τη ψυχή μου όταν άφηνα πίσω μου την αταξία και τη βρωμιά των δρόμων της ελληνικής επαρχίας, ταξιδεύοντας ανάμεσα από γραφικούς ιταλικούς λόφους με φροντισμένα τοπία που έμοιαζαν σαν πίνακες ζωγραφικής και όχι καλλιεργήσιμες εκτάσεις.
Μερικά ήταν αυτονόητα για μένα και δεν χρειάστηκε να αναρωτηθώ γιατί. Πάντα μου άρεσε η ευγένεια και η καλαισθησία. Κι αυτό συνάντησα εδώ. Ο σεβασμός στο διπλανό, η ευγενική συμπεριφορά, στο δρόμο, στα μαγαζιά στις υπηρεσίες, το ευχαριστώ, η καλημέρα, το χαμόγελο, (έστω και τυπικά) η ανοιχτή πόρτα στο ασανσέρ να σε περιμένει.
Ομορφες πόλεις φτιαγμένες για τον πολίτη και όχι εναντίον του. Πόλεις ανοιχτά μουσεία που χαίρεσαι να περπατάς άλλα και να θαυμάζεις, με έργα τέχνης, αγάλματα και υπέροχα οικοδομήματα. Κτίρια που διατηρούνται και προστατεύονται από όλους χωρίς συνθήματα, μπογιές και αντιαισθητικά γκράφιτι στους τοίχους. Δημόσιοι χώροι πεντακάθαροι και ελκυστικοί, με φροντισμένα πάρκα, πράσινο, ευχάριστες γωνιές να καθίσεις και να ξεκουραστείς.
Αυτοκίνητα χωρίς να αφήνουν σύννεφα καπνού από την εξάτμιση, γκαζιές και μουσικές στη διαπασών. Η προτεραιότητα ανήκει στους πεζούς ακόμη και πριν διασχίσουν τις διαβάσεις. Οι θέσεις παρκαρίσματος για τους ΑΜΕΑ, οι προσβάσεις ελεύθερες για τα αναπηρικά καροτσάκια, τα πεζοδρόμια για τους πεζούς και όχι για τις καρέκλες και τη παρκαρισμένη αυθαιρεσία του καθενός
Δεν λέω οτι πρέπει να γίνουμε Ευρωπαίοι, άλλα τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε να είμαστε λίγο ευγενικοί, ας σεβαστούμε τον άλλον, ας γίνουμε πολιτισμένοι κάτοικοι σ' αυτόν τον τόπο που κάποτε γεννήθηκε η τέχνη και η ομορφιά αλλά όπως φαίνετε καθόλου δεν μας άγγιξε.
(V)
Ζούμε σε μια πανέμορφη χώρα και δεν
RispondiEliminaκάνουμε τα αυτονόητα
Βλεπω εκεινες τις ασπρομαυρες ταινιες τις δεκαετίας το εξηντα, τις πολεις τους ανθρωπους την υπαιθρο και αισθανομαι να διαπερνά την οθονη και να με τυλιγει μια περιεργη αισθηση. Σαν να μυριζε αλλιως ο κόσμος τοτε. Όπως τα ζουμπουλια στο μπαλκονι.
EliminaΓεια σου Ελεν
Περιγράφεις λιτά και εύστοχα την πόλη σου και καθημερινή κίνηση σε μια κοινωνία οργανωμένη, που αν μη τι άλλο δείχνει πολιτισμό.
RispondiEliminaΑυτό ήταν πάντα το ζητούμενο εδώ στην Ελλάδα από αρκετούς συνειδητοποιημένους πολίτες. Οι οποίοι δεν ζητούν απλά το αυτονόητο, αλλά το δείχνουν μέσα από τον τρόπο ζωής τους καθημερινά. Μόνο που άλλοι σε βλέπουν ή σαν τον αρχοντοχωριάτη του Μολιέρου ή γενικά σαν έναν ψηλομύτη, γραφικό τύπο. Η συνήθης έκφρασή τους είναι "Έλα, μωρέ, τι κάθεσαι και ψάχνεις; Πού είναι το πρόβλημα;". Κάποιοι επίσης απλά απαιτούν και διατυμπανίζουν την ύπαρξη ευγένειας, οργάνωσης και καθαριότητας, αλλά δεν κάνουν τίποτε οι ίδιοι γι' αυτό. Λες και το κράτος ή η κοινωνία είναι κάποιοι άλλοι και όχι οι ίδιοι...
Πάλι με έβαλες σε πειρασμό γι' αυτό το περίφημο ταξίδι, που έχει γίνει ανεκπλήρωτη επιθυμία αυτός ο προορισμός εδώ και χρόνια, μια και έχω να ταξιδέψω στο εξωτερικό από το 2010.
Σε φιλώ και καλό σου απόγευμα!
υ.γ.
Απόλαυσε την πόλη σου...
Ναι τα περιγραφω και με πιανει ένα παραπονο Γλαυκη. Και αναρωτιεμαι γιατι αυτος ο υπεροχος τοπος που καποτε ηταν το σπιτι των Θεων εγινε το σπιτι των τερατων.
EliminaΣιγουρα οι περισσοτεροι θα σε κοιταξουν σαν τον αρχοντοχωριάτη του Μολιερου η θα σε κατηγορησουν σαν ευρωλιγουρη. Τωρα εχουμε και τη γενικη ταση να κατηγορουμε οτιδηποτε ευρωπαικο και να παραλείπουμε τις δικες μας ευθυνες.
Μα τιποτα δεν υπαρχει ομορφο στην Ελλαδα θα σε ρωτησουν. Η Ελλαδα είναι μια ομορφη χωρα θα απαντούσα όπως και η Ιταλια όπως και η Γη του Πυρος, δεν υπαρχουν ασχημες χωρες στον πλανητη γιατι η γη είναι παντου ομορφη. Είναι ο λαος της κάθε χωρας που την ασχημαινει η την ομορφαινει.
Περνουν τα χρονια και ο Ελληνας αντι να γινει καλύτερος να βελτιωσει την καθημερινότητα του, να φροντισει τον χωρο που ζει, τις σχεσεις του με τους αλλους, αντιθετα χειροτερευει. Κυριαρχει η αδιαφορια, ο ωχ αδερφισμος, η αγενεια, η χυδαιοτητα, η ακαταστασία, η βρωμια. Απουσιαζει η ανθρωπια, το ενδιαφερον, η δημιουργια, η καλαισθησια, οι ωραιοι τροποι.
Να αναφερω για την ελειψη κυκλοφοριακης αγωγης, τις κακοτεχνίες στους δρομους, τα σκοτωμενα αδεσποτα, τα θλιβερα τσιμεντενια κτιρια, τις υποβαθμισμενες πολεις γεματες καυσαεριο και θορυβο, και χωρις πρασινο, τα εγκαταλελειμμενα παρκα, τους σωρους από παρατημενα σκουπιδια, την αδιακοπη καταστροφη του περιβαλλοντος
Πως θα ξανακανει τη χωρα του ομορφη, πως θα ξεφυγει από τη δινη που εχει περιελθει, από τη μοιρολατρια, από τα χρεη και τα μνημονια, από τους ανικανους που τον κυβερνουν. Με τα μεγαλα λογια και την προγονολατρεία η κατηγορωντας τους ξενους ότι τον επιβουλεύονται. Μονο αν αλλαξει ο ιδιος νοοτροπια, οργανωθει, δημιουργησει και σταματησει τις θεωριες.
Ειμαι περηφανος που γεννήθηκα σ’ αυτή τη χωρα μα είναι η νοοτροπια του λαου της που με πνιγει και με αρρωσταινει.
Γεια σου Γλαυκη
Συμφωνώ σε όλα αγαπητέ Velvet, κατά λέξη. Αλλά να προσθέσω μια σκέψη… εγώ που ζω σε ένα φτωχικό χωριό, κοντά σε μια πόλη, όχι και πολύ νοτιότερα στην βόρεια Ιταλία από την δική σου. Ερχόμενος από μια νοοτροπία άλλων χωρών όπου τα πράγματα δεν είναι ούτε όπως στην Ελλάδα αλλά ούτε και όπως στην Ιταλία, μου έχει κάνει εντύπωση αυτή η ευγένεια, η οποία από την δική μου σκοπιά αγγίζει τα όρια της υποκρισίας… Αυτό το νον ντιστουρμπαρε… (δεν σας πληροφόρησα για το ένα ή το άλλο ή δεν έκανα το ένα ή το άλλο για να μην σας ενοχλήσω). Αν πνιγεί κανείς σε καμιά πλημύρα και αναρωτηθεί ο κόσμος γιατί δεν τον ειδοποίησε κανείς να φύγει να σωθεί, η απάντηση θα είναι «δεν θέλαμε να τον ενοχλήσουμε»…
RispondiEliminaΒέβαια, πρέπει επίσης να σημειωθεί, αν συμφωνείς, ότι μιλάμε για Τοσκάνα, Εμίλια-Ρομάνια, Βένετο. Κάτω Νάπολη μεριά και Καλαβρία και Σικελία είναι άλλος πλανήτης...
Δεν βλεπω καμια σχεση μεταξυ της ευγενειας που αναφερω με το "νον ντιστουρμπαρε". Η ευγενεια είναι δεικτης καλλιέργειας του ατομου και αντικατοπριζει την εσωτερικη ομορφια της ψυχης και φυσικα εμπεριεχει και τη διακριτικότητα. Προσωπικα δεχομαι και το "μην ενοχλείται" αρκει να μην φτάνει στα ορια της αδιαφοριας.
EliminaΝαι μιλω για την βορεια Ιταλια που γνωριζω καλυτερα από τη νοτιο που είναι άλλος πλανητης.
Όταν εγκατέλειψα την τερατόμορφη Αθήνα που γεννήθηκα και μεγάλωσα και ήρθα να ζήσω μόνιμα σε έναν μικρό οικισμό στο βουνό, νόμισα πως βρέθηκα σε ένα παράδεισο. Πολύ σύντομα τα αμπέλια έγιναν σπίτια δεκάδων τετραγωνικών, το πευκοδάσος το έκαψαν, για χρόνια πηγαινοέρχονταν μπετονιέρες και φορτηγά καταστρέφοντας τους δρόμους που είχαν να δουν άσφαλτο από το ’50.
RispondiEliminaΑυτή την αυτοκαταστροφική μανία του Έλληνα ποτέ δεν την κατάλαβα, αυτή την έλλειψη ευαισθησίας για το περιβάλλον γύρω του, για τον συνάνθρωπο, για οτιδήποτε έχει να κάνει έξω από το τομάρι του. Λερώνει πετώντας σκουπίδια απ το παραθύρι του αυτοκινήτου του (Να δεις τι μαζεύουμε από τους δρόμους κάθε εξάμηνο που κάνουμε εξόρμηση), καταστρέφει τους δρόμους που περπατάει, καίει τα δάση που του δίνουν ζωή και μαζί με την χλωρίδα καταστρέφεται και η πανίδα φυσικά, φωλιάζει τα έρημα ζωντανά που είναι ανυπεράσπιστα στις ορέξεις του κάθε κτήνους, με τις μπάντες στους μικρούς μας χωριάτικους δρόμους κι όποιον πάρει ο χάρος, βρώμα και δυσωδία γύρω από τους κάδους και αυτοσχέδιες χωματερές στις ρεματιές. Θα πεθάνω και δεν θα έχω καταλάβει το γιατί.
Γιατί τόση αναλγησία, τόση απανθρωπιά, τόση ηλιθιότητα στην αντιμετώπιση των αυτονόητων, της ίδιας της ζωής που είναι ένα δώρο.
Ελάχιστοι άνθρωποι διαφέρουν, γραφικοί σχεδόν στα μάτια των άλλων για την διακριτικότητα, την τυπικότητα, την ευγένειά τους που ξαφνιάζει.
Δεν έχω πάει ποτέ σε ΔΥ και να μου μιλήσουν στον πληθυντικό όπως μιλάω εγώ. Με κάνουν να αισθάνομαι άβολα λες και φοράω ένα φακιόλι στο κεφάλι και κρατάω σφουγγαρίστρα.
Είσαι τυχερός λοιπόν που ζεις σ αυτή την πόλη αν και ξέρω πως τίποτα δεν είναι ιδανικό φτάνει να βρίσκεις ένα μεγάλο ποσοστό ικανοποίησης στην ζωή σου φτάνει. Παντού υπάρχει το καλό και το κακό, το λογικό και το παράλογο, μόνο που εδώ σε αυτή την χώρα έχουμε χάσει κάθε μέτρο πια και κάθε αξία. Λυπάμαι που το λέω αλλά η Ελλάδα γενικά πια μόνο να πληγώνει και να σκοτώνει μπορεί , όχι να δίνει αξία και ζωή.
Ξαναδιαβασα ότι εγραψες κα με πιανει μια μελαγχολια. Ποιος λαος, ποια οικολογικη συνείδηση. Στην Ελλαδα σκουπιδια και ανθρωποι κυκλοφορουν μαζι στα πεζοδρομια. Οι περισσοτεροι δεν ξερουν τι σημαινει μπλε καδος. Τι σημαινει διαχείριση απορριμμάτων, ανακυκλωση. Ποτε θα ευαισθητοποιηθεί και θα μαθει ενας λαος να μην πεταει τα σκουπιδια του από το μπαλκονι η στη πορτα του γειτονα και από το ανοιχτο παραθυρο του αυτοκινητου στο δρομο
EliminaΕδώ σε μια μικρη πολη της βορειας Ιταλιας, μεσα στη κουζινα εχουμε πεντε διαφορετικους καδους σκουπιδιων για την ανακυκλωση των παραγομενων προιοντων (ξεχωριστα για το γυαλί, το αλουμινιο, το χαρτι, το πλαστικο, κλπ). Στη συνεχεια τα απορριματα τα αποθετουμε σε μικρα κεντρα συλλογης που διαθετουν πεντε διαφορετικους καδους (είναι στο εδαφος και δεν διακρίνονται)
Κάθε καδος ανοιγει με κλειδι που εχει ο κάθε δημοτης του δημου ετσι δεν μπορει κάθε περαστικος (εκτος δημου) να ριξει τα δικα του σκουπιδια. Χρησιμοποιούμε καρτα για το μηχανημα αποθεσης ζυγιζονται και καταγράφονται τα στοιχεια του κάθε ο ιδιοκτητη, έτσι στο τελος πληρωνουμε αυτά που παραγει ο καθενας. Τα ογκωδη αντικειμενα όπως τηλεοραση, συσκευες ηλεκτρικές, μεταλικα και ξυλινα αντικειμενα, κλπ τα μεταφερουμε και τα παραδιδουμε σε ειδικα κεντρα ανακυκλωσης.
Η διαχειρηση των σκουπιδιων εκτος από οργανωση και υποδομες θελει και πολιτες με οικολογική συνειδηση και παιδεια. Χαιρομαι όταν αυτές οι μικρες ομαδες με τις πραξεις τους δινουν το σωστο παραδειγμα και προσπαθουν να αφυπνισουν ένα λαο ώστε να ενδιαφερθει περισσοτερο για την χωρα του.
(Ενα σχολιο που ειχα αφησει παλια στο μπλογκ σου, οπου ειχαμε συζητησει κατι αναλογο)
Έχουμε έναν υπέροχο τόπο και πασχίζουμε να τον αποδομούμε και να τον αποχρωματίζουμε με την ασέβεια και την αδιαφορία μας.
RispondiEliminaΑλήθεια πόσο πιο όμορφα θα ήταν όλα αν κάποια αυτονόητα πράγματα ήταν η καθημερινότητά μας !
Πόσο πιο καλά θα ήμασταν όλοι !
Καλή σου μέρα !
EliminaΣ αυτή τη χωρα ο αγενης λεγεται "μαγκας" γιατι η ευγενεια θεωρείτε μαλλον αδυναμια. Που παρκαρει οπου γουσταρει, καπνιζει εκει που απαγορευεται, πεταει τα σκουπιδια οπου βρει, δεν λογαριαζει τον διπλανο του. Το ιδιο θρασος χαρακτηριζει και τους πολιτικους και οικονομικα ισχυρους που συμπεριφέρονται σαν να τους ανηκει η χωρα. Δεν ξερω τι αλλαξε εντω μεταξυ στη κουλτούρα αυτου του λαου γιατι καποτε δεν ηταν ετσι.