Φοβάμαι μη γίνω «ποιητής» κι απολησμονήσω...

Παγκάκι με βιβλίο ποιημάτων

Μια ακαδημαϊκός ποιήτρια αναφέρθηκε στο πρόβλημα, που αντιμετωπίζει κάθε ηλικιωμένος σε αυτή την χώρα όταν βγαίνει στην πλατεία του χωριού του να πάρει αέρα. Οι πλατείες και οι κοινόχρηστοι χώροι δυστυχώς έχουν καταληφθεί από ξένους. Οχι απο τίποτα μπατηρο-τουρίστες με σακίδια και χαιμαλιά αλλα με αλλοδαπούς μετανάστες. Οι ξένοι είναι τόσοι πολλοί που πιάνουν τα παγκάκια και οι ντόπιοι δεν βρίσκουν χώρο να καθίσουν. Ασε δε που κλέβουν κιόλας και φοβάται να βγει κάποιος από το σπίτι του να περπατήσει. Βέβαια δεν το είπε ακριβώς έτσι αλλά κάπως αλλιώς, ίσως λίγο διαφορετικά,  αλλά ξέρετε τα λόγια ενός ποιητή συχνά παρεξηγούνται όταν προσπαθούν να ερμηνευτούν από αδαείς του επαγγέλματος.

Οτι κάποιοι άλλοι ξένοι με ευρωπαϊκή προέλευση έχουν κάνει "κατοχή" σε μια χώρα, (ελέω μνημονίου) αλλά και μέσα στο σπίτι σου εδώ και τρία χρόνια και δεν το ορίζεις πια δεν έχει σημασία. Όπως δεν εχει σημασία αν κάποιοι απελπισμένοι αυτοκτονούν δίπλα σε παγκάκια στην κεντρική πλατεία αυτής της χώρας οχι γιατί δεν βρίσκουν να καθίσουν αλλά γιατί δεν έχουν να φάνε. Η γιατί δεν μπορούν άλλο να αναπνεύσουν σε μια χώρα που η βρώμα και η δυσωδία από την διαφθορά και τα σκουπίδια εκτός από τα πεζοδρόμια φυτρώνει ακόμη και στην βουλή της πλατείας συντάγματος. Σε αυτές τις μεταλλαγμένες ξενόφερτες καλλιέργειες αμύνεται σιωπηρά το θερμοκήπιο της ακαδημαϊκής  κρούσκας προβάλλοντας εγχώριες γηγενής ποικιλίες και βελτιωμένα υπομνημονιακά υβρίδια.

Δεν ξέρω τι θα απομείνει στο τέλος όταν κοπάσει ο απόηχος από τον θόρυβο που δημιούργησαν οι δηλώσεις της ποιήτριας μαζι με το αδυσώπητο λυντσάρισμα από όλους αυτους τους αντι-ρατσιστες του πληκτρολογίου. Γιατί σίγουρα δεν θα αλλάξουν οι συνθήκες ούτε για τους ντόπιους ούτε για τους ξένους. Αλλά θέλω να ελπίζω οτι κερδισμένη θα είναι η ποίηση έστω και με αυτό τον ανορθόδοξο τρόπο. Τουλάχιστον με αφορμή αυτό το ξενοφοβικό lapsus της κ. Δημουλά, κάποιοι θα ενδιαφερθούν περισσότερο να την γνωρίσουν και ίσως να την ανακαλύψουν καλύτερα μεσα από το ποιητικό της έργο. Έπειτα ολο και κάποιο βιβλιαράκι ποίησης θα ξεφυλλίσουν μερικοί έστω απο περιέργεια, μετά το ξεκοκάλισμα της βιογραφία του σουλειμάν του μικροπρεπή.

Κι αυτή θα είναι η καλύτερη απάντηση της ίδιας (που δεν έχει να φοβάται τίποτα) αντί να προσπαθεί να απολογηθεί με κάθε τρόπο. Η γνώμη μου είναι ότι η κυρία Δημουλά δεν έκανε καμιά ρατσιστική δήλωση ούτε είναι ρατσίστρια. Τα λόγια της προκάλεσαν μια σειρά από έντονες αντιδράσεις, δικαιολογημένες μεν αλλά υπερβολικά ακραίες που έφτασαν μέχρι την χυδαιότητα. Θεωρώ πιο ρατσιστικό όλο αυτό το μένος που επακολούθησε στη συνέχεια εναντίον της με άγριες κανιβαλιστικές διαθέσεις. Γιατί κι αυτό μια μορφή ρατσισμού είναι πιστεύω.

Αλλα από το στόμα ενός πνευματικού ανθρώπου που υπηρετεί μια από τις ύψιστες τέχνες όπως είναι η ποίηση θα περίμενα να άκουγα κάτι διαφορετικό. Οπως για παράδειγμα τις απάνθρωπες συνθήκες που ζουν αυτοί οι άνθρωποι που εγκατέλειψαν τις χώρες τους για μια καλύτερη ζωή και εγκλωβισμένοι ζουν σε μια χώρα που τους φυλακίζει, τους εκμεταλλεύεται και τους δολοφονεί. Ας έχουμε λοιπόν περισσότερα τέτοια «ατυχή» ξεσπάσματα και από άλλους «πνευματικούς» αν είναι να αναδεικνύονται τα όποια κοινωνικά προβλήματα. Είναι πολύ ωφέλιμα για μια κοινωνία από το να ασχολείται με το οξυζαρισμένο μαλλί της τάδε και το νυνι της δείνα.

(V)

«Φανταστείτε που έχει φτάσει ο τόπος

για να θεωρούν μεγάλους ποιητές, τη Δημουλά κι εμένα..»

Ταδε έφη  

Ντίνος Χριστιανόπουλος

ΥΓ.

Δεν έχετε δικιο κ. Χριστιανόπουλε 

Σαν ποιητές είστε πράγματι μεγάλοι

Σαν άνθρωποι μοιάζουμε, έχουμε τους ίδιους φόβους και ελαττώματα

 ________________

Ο τίτλος της ανάρτησης

«Φοβάμαι μη γίνω «ποιητής» κι απολησμονήσω

Είναι από ένα ποίημα της Κατερίνας Γώγου