Γιώργος Νταλάρας - Μακριά απ’ τα ψέματα

Θα φύγω ένα πρωί μακριά απ’ τα ψέματα
προτού με κλείσουν πάλι συρματοπλέγματα
θα αφήσω μες το χτες τους καθοδηγητές
σε πεθαμένο κόσμο φονιάδες και ληστές
θα φύγω μην κοιτώ κοπάδια όσους πεινούν
με ταξικές ανάγκες που θα τους τυραννούν

Φίλοι εσείς της ερημιάς δεν είναι κόσμος τούτος για μας
χρόνια το αίμα ενός λαού καθρέφτης είναι τ’ ουρανού

Θα αφήσω ένα πρωί τη διαλεκτική
θα φύγω και θ’ αρχίσω δουλειά και πρακτική
γιατί πολλοί σιωπούν και κείνοι που μιλούν
στην ίδια τους πατρίδα σαν πρόσφυγες ρωτούν
ποιο κόμμα το μπορεί τον ουρανό να πιει
τη θάλασσα να κλείσει στου ανθρώπου την ψυχή

Φίλοι εσείς της ερημιάς δεν είναι κόσμος τούτος για μας
χρόνια το αίμα ενός λαού καθρέφτης είναι τ’ ουρανού

Θα φύγω ένα πρωί να βρω το τέρμα μου
και δόξα άλλου κόσμου να μπει στο αίμα μου
το ρούχο μιας γενιάς το μάυρο ντύθηκα
μα τώρα φεύγω μόνος όπως γεννήθηκα
και φεύγω δυνατός μακριά απ’ τα ψέματα
προτού με κλείσουν πάλι συρματοπλέγματα

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Νικος Λαβράνος
Ερμηνεία: Γιωργος Νταλάρας
Δισκος: Οι Μάηδες οι ήλιοι μου (1978)

«Τα τελευταία χρόνια στον τόπο αυτό ειπώθηκαν τα χειρότερα ψέματα της Ιστορίας. Ειπώθηκαν ψέματα που ντράπηκαν και τα ίδια, μια και δεν ντρέπονταν τα στόματα που τα 'λεγαν»  (Μενέλαος Λουντέμης, 1906-1977)