Ενας, κανένας και χιλιάδες άλλοι.

 

Ζεις στην κόψη του ξυραφιού

παγιδευμένος στη φυλακή του μυαλού σου,

σε έναν κόσμο που γίνεται ολοένα πιο γκρίζος και άσχημος

το σπίτι σου είναι κοντά σε ενα κάδο σκουπιδιών 

μισείς τη ζωή σου και όσα έχεις κάνει

υπάρχουν μέρες που περπατάς στη βροχή

μέρες που πετάς στον ουρανό

και άλλες όπου θέλεις να πεθάνεις

αναγκάστηκες να πέσεις και να συρθείς 

πούλησες την ψυχή σου στο διάβολο

προσπαθώντας να ξεπληρώσεις τα χρέη

ελπίζεις να κερδίσεις αλλά είσαι έτοιμος να παραδοθείς

σε αυτό το ποτάμι των απελπισμένων ανθρώπων

η καρδιά σου αιμορραγεί, δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία

οτι ήταν δικό σου εχει χαθεί, τίποτα δεν εχει πια μείνει

κανένας άγγελος δεν σε περιμένει

μην ξεχνάς όταν βρίσκεσαι μεσα στο πλήθος

είσαι ένας, κανένας και χιλιάδες άλλοι.

(V)

Ο μοναχικος στη μοναξια του καταβροχθίζει τον εαυτό του, αναμεσα στο πλήθος καταβροχθίζεται απο τους πολλούς. 

Friedrich Nietzsche, Umano, troppo umano II, 1879/80

Black Sabbath - Solitude