Αιώνια ζωή

Αυτό που αποκαλείς ζωή, εδώ στη γη

είναι στην πραγματικότητα ένας αργός θάνατος

γιατί στη φυλακή του μυαλού σου

σέρνεις αλυσίδες συμβιβασμών και χιλίων καθηκόντων

σκλάβος των Θεών και των ανθρώπινων νόμων

περιμένοντας σιωπηρά την τιμωρία

θρηνείς και βασανίζεσαι κλειδωμένος στο σκοτάδι

σε τεράστια τείχη με ψηλούς πύργους και σιδερένια παράθυρα

χωρίς να ανυψώσεις το βλέμμα στο φως του πρωινού

μέχρι την τελευταία στιγμή

όταν η ψυχή εγκαταλείπει το χωμάτινο σώμα

ελεύθερη να περιπλανηθεί πέρα ​​από τον ορίζοντα

στο δικο της απόκοσμο ταξίδι

σαν ένα λευκό σύννεφο που αιωρείται και σκορπίζεται

στην απεραντοσύνη των ουρανών και του αχανούς σύμπαντος

μακριά από την γήινη ύπαρξή σου

και όλες οι αμαρτίες και οι μακροχρόνιες κακίες σου

θα ξεχυθούν από τις ζοφερές ρωγμές της γης

κρατήρες, χάσματα, ωκεανούς και μαύρες θάλασσες

που οδηγούν έξω από τις πύλες του Άδη

ψηλά στη λήθη ενός άλλου μακρινού παραδείσου

οπου ένας ήλιος λούζει με το χρυσαφένιο του φως

ένα πυκνό δάσος από μυρτιές κι αγριολούλουδα

και μια πηγή που όποιος πίνει το νερό της

χάνει την ανάμνηση της προηγούμενης ζωής του

καθάριες ψυχές μεθούν με νέκταρ και αμβροσία

άλλες χορεύουν και άλλες τραγουδούν

κι όλες γιορτάζουν και κάνουν αχαλίνωτο έρωτα

ακολουθώντας ένα χαρούμενο Παιάνα.

Κι αυτή είναι η αιώνια ζωή!

(V)

------------------

Στην ελληνική μυθολογία, μία από τις δύο πύλες προς τον Άδη βρίσκεται στο ακρωτήριο Ταίναρο στη νοτιότερη Μάνη, περίπου στο κέντρο της φωτογραφίας, κάτω από την επιφάνεια της γης.