17/03/15

Δυο ποιήματα του Νικόλα Άσιμου



I
Θέλεις να πατάς σταθερά.
Σ’ αρέσουν οι ρηχές θάλασσες.
Σ’ αρέσει να γυρνάς τον κόσμο
Αλλά πάντα στα ρηχά.
Εμένα μ’ αρέσουν οι βαθιές θάλασσες
Κι ας μη γυρνώ τον κόσμο
Κι ας με νομίζεις κολλημένο
Στο ίδιο σημείο.
Δεν υπάρχει σύμπαν
Υπάρχουν μόνο στιγμές
Συμπαντικές στιγμές.
Αν φτάσεις στην ακινησία
Μπορείς παντού να ταξιδέψεις
Γι’ αυτό το ξέχασες που σου λέγα
Μωρό μου, κείνο το πρωινό
Δίπλα στην σκάλα πως η ζωή
Και ο θάνατος δεν είναι θέμα περιβάλλοντος.
Είναι θέμα αντοχής στην ίδια γραμμή πλεύσης.
Εγώ δεν χρειάζομαι τον κόσμο
Κακώς έχεις νομίσει.
Για μένα δεν υπάρχει κόσμος
Χρειάζομαι απλά
Να δημιουργώ κόσμους.

II
Κάποτε θα με διαβάσεις ίσως, 
θ’ ακούσεις τα τραγούδια μου, θα με κατανοήσεις.
Αλλά δεν θα’ μαι πια εγώ. 
Θα’ ναι αυτή η μάσκα που φορούν στους πεθαμένους. 
Όσους τους χρησιμοποιούν μετά το θάνατο τους, όταν οι ίδιοι δεν υπάρχουν.
Όσο υπήρχα με φοβόσουν.
Όσο υπήρχα δε με άντεχες.
Δεν είχες την δύναμη να μείνεις ένα δευτερόλεπτο κοντά, άμα στο ζητούσα.
Θα προτιμούσα να μη με διάβαζες ποτέ.
Είναι καλύτερο ν’ αγοράσεις ή να κλέψεις ένα μπλουζάκι 
με τη φάτσα μου επάνω τυπωμένη.
Κι ας σου φαίνεται γελοίο.
Κι ας μου φαίνεται γελοίο.

(Απο το βιβλιο του Νικολα Ασιμου - Αναζητώντας Κροκανθρώπους)
______________________
Ο Νικολας Ασιμος ηταν ένας «αντισυμβατικος» χαρακτηρας ένα περιθωριακος καλλιτέχνης, με «ανυποτακτες ματιες». Ολη η συντομη πορεια του ηταν ένα ταξιδι που διαβηκε ολομοναχος απεναντι σε ένα απανθρωπο συστημα που αφου δεν καταφερε να τον ελεγξει (με διωξεις, φυλακισεις, ψυχιατρεια) τελικα τον δολοφονησε. 

Στο μκρο του «χωρο προετοιμασιας», (Καλλιδρομιου 55) εκει που εγραφε και ηχογραφουσε σε κασετες τα τραγουδια του, εκει που ζουσε «αποκομμένος από ολους κι από όλα» «διχως καβατζα καμμια» επελεξε να μας «αδειασει τη γωνια».

Αφησε όμως πισω του, τα ποιηματα και τα τραγουδια του να συντροφευουν τις ελευθερες ψυχες που ασφυκτιούν στον εγκλεισμο της καθημερινης βαρβαρότητας. Ο Ασιμος αυτοκτονησε σαν σημερα στις 17 Μαρτιου του 1988 σε ηλικια 39 ετων.

22 commenti:

  1. Ανθρώπους ψάχνουμε, όχι ιδεολογίες.
    Ανθρώπους να χουν θάρρος, αγάπη, καλοσύνη.
    Ανθρώπους που δεν είναι ψεύτες, ρηχοί και βολεμένοι,
    και ξέρουν να δίνουνε, όχι να ρουφάν και να εκμεταλλεύονται τους γύρω.
    Ανθρώπους έστω με καρδιά.
    Ας είναι δικηγόροι, παπάδες κι αστυνόμοι.
    Ας είναι και χαφιέδες, κομμουνιστές, αναρχικοί,
    αρκεί να έχουν τόλμη να κρατήσουν ένα λόγο και να πούνε την αλήθεια.

    RispondiElimina
  2. Είμαστε καθαροί γι' αυτό ζούμε μέσα στις υπόγες και χαρίζουμε. Δίνουμε παραστάσεις στην πλατεία και χαίρονται τα παιδάκια και δεν έχουμε λεφτά. Είμαστε αυτόδουλοι της καλοσύνης, ξέρουμε να δημιουργούμε και όχι να καταστρέφουμε. Ξενυχτάμε μέρα νύχτα και φτιάχνουμε μονάχοι τα όργανά μας. Οι άλλοι σπάνε λάμπες και μπουκάλια, εμείς τα καθαρίζουμε με σκούπες.

    RispondiElimina
  3. Χαρίζουμε το γέλιο, αγάπη και ευτυχία. Κάναμε τους γέρους να αισθάνονται παιδιά. Τα πρεζόνια να κόψουνε την άσπρη και να γελάνε. Εγώ που το 'χω ξεκινήσει δεν έδειρα ποτέ και πουθενά κανέναν. Με έχουν περάσει απ όλα τα μπουντρούμια και το κορμί μου είναι γεμάτο πληγές. Τα όπλα μου είναι πιστολάκια και νταούλια απ' αυτά που παίζουν τα παιδάκια, παίζει κι η μικρή μου κόρη.

    RispondiElimina
  4. Όταν όλοι εσείς κολλάτε αφίσες και γεμίζετε σκουπίδια την Αθήνα, εγώ σας πολεμάω με μια ζωγραφιά στο τοίχο του σπιτιού μου.
    Εκεί που ήταν βόθρος και μπάζα και ουρλιάζανε τα κομπρεσέρ. Εκεί μένω τώρα, τρία χρόνια μαζί με τη μικρή μου κόρη, φιλοξενώντας κι άλλους που δεν είχανε να φάνε ή που να κοιμηθούνε. Και δε φοβάμαι να δώσω τη διεύθυνσή μου, την ξέρουν όλοι: ΑΡΑΧΩΒΗΣ 41, ΕΞΑΡΧΕΙΑ.

    RispondiElimina
  5. Εγώ τους έλεγα αλήθειες που δεν τις λένε τα βιβλία κι αυτοί με βγάλανε τρελό. Εκανα ακόμη κι αυτούς που με χτύπησαν να γελάνε. Αντί να τηρήσουν ένα λόγο ότι πια δε θα μ' αγγίξουν, με σύρανε δεμένο στο Δαφνί

    Ας έρθουν οι ψυχίατροι μια βόλτα μαζί μου και θα τους δείξω.
    Γιατί εγώ δεν είμαι τρελός.
    Ξέρω να θεραπεύω τους πάντες και τα πάντα,
    μ' ένα τραγούδι, με μια καραμούζα, με ένα κουτί σπίρτα και με αγάπη.

    (Μερικα αποσπασματα απο τη τελευταια επιστολή του Ασιμου που εστειλε στα ΜΜΕ πριν αυτοκτονησει)

    RispondiElimina
  6. Τα ζώα μπορεί να φωνάζουνε και να πλακώνονται στις μπουνιές
    Ποτέ όμως δε χρησιμοποιούν τη σπιουνιά, τους μπάτσους, ή άλλα
    συγγενή ζώα για να λύσουν τις προσωπικές τους διαφορές,
    πράγμα που συνηθίζεται στην κοινωνία των ανθρώπων που δεν είναι δυστυχώς ζώα.
    Η κοινωνία των ανδρών είναι σιχαμερή
    Η κοινωνία των γυναικών το ίδιο
    Ζήτω η κοινωνία των παιδιών και των ζώων, όχι όλων.
    Αυτών που δεν έχουν αποχτήσει ακόμη ανθρώπινες συνήθειες.
    Ν.ΑΣΙΜΟΣ

    RispondiElimina
  7. Ο "διαφορετικός" Νικόλας
    τόσο οικείος μέσα μου....

    φιλί

    RispondiElimina
    Risposte
    1. Ολοι ειμαστε διαφορετικοι
      και πρεπει να κρατησουμε τη διαφορετικοτητα μας
      αρκει να μην ακολουθουμε απο φοβο τα κοπαδια
      μηπως μας πουνε τρελούς η απροσαρμοστους
      Είναι θλιβερο να ανηκουμε καπου
      σε μια ομαδα, σε μια ιδεολογια, σε ένα κομμα
      να αρνουμαστε την ατομικοτητας μας
      και να χανουμε τον εαυτό μας

      «οι Δον Κιχωτες παν μπροστα
      κι οι Σαντσοι ακολουθανε»
      Κ. Ουρανης

      Καλο βραδυ Ελεν

      Elimina
  8. "Όταν πλακώσει ο θάνατος αρχίζει η καταγραφή της ζωής. Κι έτσι κυκλοφορούν τα βιβλία. Το καλό με μένα αλλά και το ζόρι είναι που ξέρω συνειδητά το θάνατό μου και μαζί με την καταγραφή της πεθαμένης ζωής μπορώ να καταγράφω και το θάνατο. Ενώ οι πιο πολλοί, που καταγράφουν τη ζωή στο θάνατό της, δεν το ξέρουν και το νομίζουν αυτό ζωή. Χα;"
    Νικόλας Άσιμος, αγαπημένος...

    RispondiElimina
    Risposte
    1. «Το εξαισιο πτωμα»

      «Αν θελετε να ψαξετε
      το πτωμα
      που κειται ενθαδε
      Αδικα θα κοπιασετε
      Διοτι πτωμα δεν υπαρχει
      σας την εσκασε
      και πηγε βολτα»
      Ν.Ασιμος

      Ευχαριστω Πολα

      Elimina
  9. Τίποτα δεν μου αρέσει σήμερα και χθες και προχθές, καλύτερα που έφυγαν και δεν θα βγάλουν άλλους στίχους κραυγές να ενοχλούν την ανυπαρξία της ψυχής μας.
    Και για την Γώγου μιλάω ...

    Στάζουν δάκρυα οι κροκόδειλοι χορτασμένοι από φρέσκια σάρκα.
    Καλό βράδυ Velvet ....

    RispondiElimina
    Risposte
    1. Μηπως κι αυτοι δεν ζησανε απεναντι και κοντρα σε ολους
      Μηπως δεν τους χλευαζανε οι «κανονικοι»
      Και στο τελος τους εξοντωσαν
      __________

      Οσο για τους ψοφιους κροκοδειλους που αναφερεις τι να πω
      Βρηκαν ευκαιρια να δωσουν παρασταση

      Τελικα εχει γεμισει με τοσο «ευαισθητες» καρδουλες το διαδίκτυο
      Γι αυτο δεν υπαρχουν γυρω μας όταν τους γυρευουμε

      Καλο βραδυ Λεβινα

      Elimina
  10. "Ζήτω η κοινωνία των παιδιών και των ζώων, όχι όλων..."
    Νικόλας, ο σοφός που τους είχε γραμμένους όλους στα παλιά του τα παπούτσια, όμως τόσο ανέγγιχτα!
    Χειμαρρώδης ανάρτηση, V!
    Να είσαι καλά!

    RispondiElimina
    Risposte
    1. Ρωτησε καποιος καποτε
      «Παλαβωσες Νικολα?»
      «Γυριζεις γυρω-γυρω στο αγαλμα της πλατειας,
      κι επιταχυνεις τον ρυθμο, κι εχουν περασει ωρες»
      Εγω τοτε απαντησα αυτό:
      «Ολοι, ο καθενας σας η καθεμια, κανετε κυκλους
      παρολο που πατε ευθεια.
      Γυριζετε σα σβουρες και δεν παιρνετε χαμπαρι»
      Ν. Ασιμος

      Elimina
  11. " αν φτασεις στην ακινησια μπορεις παντου να ταξιδέψεις " με "χορτασες " αποψε σε ευχαριστω , ειχα καιρο να τον απολαυσω τοσο !!!!!

    RispondiElimina
    Risposte
    1. «Αν είσαι η ροή που τρέχει
      ή το σταμάτημα του ήχου
      χτύπα.
      Αλλοιώς μην ενοχλήσεις.
      Μη διαταράξεις τη θεία αταραξία
      του θνητού όντος που εμμένει.»
      Ν. Ασιμος

      Elimina
  12. Ουχί Νίκος ουδέ Νικόλαος
    Νικόλας και το “Άσιμος” με γιώτα
    Ουχί Ασίμος. ουδεμίαν σχέσιν έχω με τον Ισαάκ Ασίμωφ.
    Τώρα θα μου πεις, γιατί το “Άσιμος” με γιώτα.
    Γιατί όταν λέμε “ο τάδε είναι άσημος τραγουδιστής...”
    η λέξη “άσημος” παίζει το ρόλο επιθετικού προσδιορισμού
    στη λέξη “τραγουδιστής” και γράφεται με ήτα.
    Ενώ το “Άσιμος” είναι όνομα ή καλύτερα επώνυμο και ουχί
    ο επιθετικός προσδιορισμός του εαυτού μου.
    (Από το βιβλιο του Ασιμου "αναζητωντας κροκανθρωπους")

    RispondiElimina
  13. Το Νικόλα τον γνώριζα πολλά χρόνια.Από τη δεκαετία του '70..Τότε που έπαιρνε τη μικρή κόρη του και κατέβαινε στα προπύλαια να τραγουδήσει με την μπάντα του.Με τις πολλές συναυλίες και τον πάγκο με την πραμάτεια του..Με τις προχωρημένες σκέψεις του.
    Κάποιους μήνες πριν φύγει, με στάματησε με τη μηχανή να μου δώσει την κασσέτατ της συνεργασίας του με τη Σωτηρία Λεονάρδου "Το φανάρι του Διογένη" "Πάρτην είναι χορταστική "μου είπε..Μετά.... γύριζε στη πλατεία φωνάζοντας δυνατά .Δεν ήταν ο Νικόλας που γνωρίζαμε.Ο επίλογος δόθηκε στην Οδό Καλλιδρομίου 55 στο μικρό εργαστήρι-σπίτι-βιβλιοπωλείο που δημιούργησε.(Τι σύμπτωση σ΄εκείνο το μέρος είχε γυριστεί η περιβόητη σκηνή του Φούντα και της Μελίνας που τη μαχαίρωσε στην ταινία Στέλλα)...Λίγες μέρες πριν είχε καλύψει με εφημερίδες τη τζαμαρία και ετοιμαζόταν.Ήταν εκίνο το πρωινό της πέμπτης 17Μαρτίου 1988.Έψαχνα να νοικιάσω σπίτι και πέρασα...Κάποια κομμάτια εφημερίδων είχαν φύγει κι από ψηλά κρέμονταν ο Νικολάς με καθαρό άσπρο πουκάμισο και και καθαρό παντελόνι,στροβίλιζε με μια κίνηση χορευτική απ΄το ταβάνι καθώς το όργανο της τάξης προσπαθούσε να συλλέξει στοιχεία μετακινώντας τον.Στη διάρκεια της ζωής του ,αλλά και μετά γράφτηκε πολύ μελάνι για την προσωπικότητα του Νικόλα.¨
    Η αλήθεια είναι μία..¨Ηταν πιο μπροστά απ΄την εποχή του και το πλήρωσε δυστυχώς. Παρόλο που τον εκμεταλέυτηκαν υπήρξε πάντοτε γενναιόδορος..Αυτός ήταν ο Νικόλας..
    pan kakos
    http://pkakoulidis56.blogspot.gr/

    RispondiElimina
    Risposte

    1. Η δικη μου «γνωριμια» με τον Ασιμο εγινε την δεκαετία του 80. Ομολογω ότι μου προκαλούσε δεος και λιγο φοβο αν θες μια και ηταν αρκετά «ιδιόρρυθμος»
      Τον «γνωρισα» και τον «κατανοησα» καλυτερα μεσα από το βιβλιο του «Αναζητωντας Κροκανθρωπους» (ανεκδοτο τοτε), από μερικα συμβαντα και τα τραγουδια του.

      ΥΓ.
      Ευχαριστω για την επισκεψη και τη πολύ ενδιαφερουσα μαρτυρια

      Elimina
  14. Αιρετικος, ιδιόρρυθμος και ανθρωπινος η αυτό που θα λεγαμε σημερα «διαφορετικος». Ένα ελευθερο πνευμα που τελικα πληρωσε με τη ζωη του, τις προσωπικες του αγωνιες.

    Μιλουσε για πραγματα που είναι δυσκολο να κατανοησει ο μεσος ανθρωπινος νους. Γιαυτο και δεν αγαπηθηκε οσο θα πρεπε οσο ζουσε. Φοβιζε ο τροπος ζωης του, οι ιδεες του, τα τραγουδια του, η μαχητικοτητα του, εναντια στο πολιτικο και καλιτεχνικο κατεστημενο. Εφαγε ξυλο από την αστυνομια (αρκετες συληψεις και βασανισμούς επι χουντας) αλλα και από αριστερους «συντροφους». Δεχθηκε τη χλευη, χαρακτηριστηκε «τρελος», «γραφικος» «φευγάτος», αυτος που δεν δεχθηκε ποτε καμιά ταμπελα ακομη κι αυτή του «αναρχικου». Κατεληξε στο περιθωριο, στην απομονωση, χωρις διαύλους επικοινωνιας

    Υστερα ηρθαν οι ψυχίατροι, τα ηλεκροσοκ, η αβασιμη κατηγορια για «βιασμο» η προφυλακιση, η «ντροπη», το ψυχικο αδιεξοδο, επόμενο ηταν να οδηγηθεί στην αυτοκτονια. Ποιος πραγματικα αντεχει?. Και όπως συμβαίνει συνηθως για ορισμένους σπουδαίους, μετα τον θανατο ερχεται η αναγνώριση, τα μεγαλα λογια, η εκμεταλλευση και τα κάθε ειδους αφιερωματα.

    Για μενα ο Νικολας Ασιμος (περα της προσωπικότητας του) ως δημιουργος, πιστεύω ότι ηταν από τους σπουδαιότερους τραγουδοποιούς που περασαν στην ελληνική μουσικη

    RispondiElimina
  15. Δεν άντεξε τον φόρτο από τις ταμπέλες που ήθελαν να του φορέσαν με το ζόρι όλοι γύρω του! Αυτές τον έπνιξαν...
    Η πιο εύκολη επιλογή είναι μία ταμπέλα! Στην φοράνε, για να κοιμούνται ήσυχοι, μια και κάθε τι άλλο θέλει πολλή δουλειά, καθαρό μυαλό και ανοιχτή καρδιά!
    Καλησπέρα, V.

    RispondiElimina
    Risposte
    1. Στερεότυπα, ταμπελες, χαρακτηρισμοι ένα σωρο
      Οτι αγνοούμε και μας φοβιζει το τοποθετούμε απεναντι
      Να μη "μολυνθουμε"

      Καλησπερα Γλαυκη

      Elimina