Ούτε να πεθάνω θέλω ούτε και να γιατρευτώ·
θέλω απλώς να βολευτώ στην καταστροφή μου.
Όταν τρελαίνομαι τις νύχτες για κορμί,
να βρίσκεται ένας άνθρωπος να με χορταίνει.
Όταν βουλιάζω σ’ εύκολες εξάψεις,
να ’ρχεται μια εξευτέλιση και να με συνεφέρνει.
Όταν βουρλίζομαι στα δρομολόγια του πάθους,
να ’χω ένα όραμα να με θαμπώνει.
Όταν εξαγριώνομαι για τρυφερότητα,
να βρίσκονται δυο χέρια για τον παιδεμό μου.
Μα πάνω στου σπασμού την αποθέωση,
που εκμηδενίζει κάθε άλλη ομορφιά,
να ’χω τη δύναμη να πω «Κύριε, όχι άλλο» –
κόβοντας τις υπερωρίες της καταστροφής μου.
Ντίνος Χριστιανόπουλος, "Βολέματα καταστροφής"
Από τη συλλογή "Ανυπεράσπιστος καημός" (1960)
__________________________________
Η νύχτα είναι παγερή
και μ’ έχεις στήσει.
Με γέλασες με γέρασες.
Τραγουδαει ο Ντινος Χριστιανοπουλος (1982)
__________________________________
Αγαπημενε μου Ποιητη, Καλο σου ταξιδι!
Αν αγαπησα τη ποιηση, ηταν γιατι αγαπησα τα ποιηματα σου
Σ΄ ευχαριστω!
Ντίνος Χριστιανόπουλος, - Θεσ/νικη (20/03/1931-11/08/2020)
Μαγικά ανθρώπινος.
RispondiEliminaΑς σημειώσουμε άλλο ένα μείον στη λογοτεχνική ομάδα του τόπου.
Να είσαι καλά.
Ηταν ωραιος ανθρωπος
RispondiEliminaΕυγενες παρουσιαστικο, ευφυeστατος με φλεγματικο χιουμορ
Κι αυτη ηταν η γοητεια του
Εζησε μια ζωη σαν μοναχικο αγριμι
σαν τους περιθωριακους που υμνησε στα ποιηματα του
Σαν ποιητης
Τρομερα εξομολογητικος
Εγραψε πραγματα που αλλοι ντρεπονταν
να ομολογησουν ακομη και στον εαυτο τους
Η ποιηση του απλη ανεπιτηδευτη, κατανοητη,
λιγες λεξεις, μεγαλα νοηματα
Αυθεντικος και ασυμβιβαστος,
γι αυτο αγαπηθηκε περισσοτερο απο τον κοσμο
και λιγωτερο απο τη καστα των "ποιητων"
Αν οι ποιητες ειχαν μορφη
θα επρεπε να ειχαν τη θωρια του
Ντινου Χριστιανοπουλου
!!!!!!!!!!!!!
RispondiElimina