Λουλούδια μάζεψα τ’ Απρίλη

 

Τώρα που η μέρα μεγαλώνει 

και η ανάγκη σκοτεινιάζει τη ψυχή μου

συνέχεια χάνομαι σ’ αυτό το μονοπάτι

ανάμεσα στις ανεμώνες και τη θάλασσα

κι έρχομαι κρυφά να σε συναντήσω 

καθώς αόρατη περνάς και φτερουγίζεις 

σαν χρυσαφένια πεταλούδα διάφανη και λαμπερή  

ντυμένη μ' ένα φόρεμα απο κλωστές ανέμου

αλλάζεις χρώματα χορεύεις και γελάς

γλυκιά αίσθηση απο όνειρο και νοσταλγία

η μακρινή μορφή σου αιώνια παρουσία

λουλούδια μάζεψα τ’ Απρίλη 

στα μακριά μαλλιά σου να φοράς.

(V)

--------------------